The possessive nerd is my boyfriend

Chapter 08

Chapter 08:

"No" maikling sagot ko sa kuya kong kay aga aga nambwibwisit.

"Dali na sissy, may kailangan lang talaga akong gawin. Ikaw naman muna sa company, isang araw lang naman" nagtalukbong nalang ako ng kumot at hindi na ito pinansin.

Hindi ako pumasok ngayong araw dahil napuyat ako sa kakaisip ng kung ano ano.

One of my investigator called me last night and he said that we can review all the cctv footage inside the airport ang kaso ang sabi daw sa kaniya ay sira raw ang mga cctv nila nung araw na iyon. It's a weird reason but we can't dig more information in the airport at baka makasuhan pa kami at isa pa ayaw kong malaman ni lolo ang mga kinikilos ko. As far as I can, I have to make it smooth and hidden. Back to zero tuloy kami, hindi ko na ata destiny na makita o makilala man lang kung sino si airport guy.

Iniisip ko din yung kay Airo. Bakit ba naman kasi kailangan na duon pa sila magkita? Of all the places in the world talagang sa missing cafe pa kung saan kami nagkitang magkakagrupo.

"Dali na kasi sissy, I just really need your help" inalis ko ang talukbong na kumot at humarap sa kaniya.

Andami ko na ngang problema dadagdag pa itong may sayad kong kuya. When can I have my freaking peace?!

"Fine, only for a day and I'm out" sumuntok naman ito sa ere na akala mo nanalo sa lotto.

"Thanks sissy, you're the best!" agad naman na itong tumakbo palabas sa kwarto ko na ikinailing ko.

That brother of mine is really weird!

   

"IS that Miss Solem?" I heard one of the front desk lady said.

"She's here, the heiress's!"

"She's really back but what is she doing here?"

Agad akong napailing nang pinagtitinginan at pinagbubulungan ako ng pagkapasok ko sa loob ng kompanya.

It's been almost 3 years since I last went in our company.

Pumasok na ako sa elevator. Napatigil ako ng may maalala. The scene years ago that stopped me from coming here again, maybe that's why they all looking at me like that.

"I'm not your stupid doll lolo" malakas kong sigaw sa harapan niya.

"You are the heiress of the Drinidad family Guennete, it's your responsibility to took care of the company" pasigaw din na sabi sakin ni lolo.

"I won't do it lolo, I'm too young for this!" galit na ani ko at lumakad palabas sa loob ng office.

"Guennete!" I heard lolo shouted.

Hindi ko na pinansin ang malakas na tawag nito at dumiretso sa loob ng elevator. Saktong pagsara nito ay pagtunog ng cellphone ko.

Napakunot ang noo ko ng makitang isang unknown number ito.

"Hell—where are you Solem?" it was Damien.

"Why? and why are you also using other numbe—that's not important! He was rushed to the hospital!" parang nanghina ang tuhod ko ng marinig ang sinabi niya.

No, parang plakang sira na paulit ulit sa aking isip ang sinabi ni Damien. He was in the hospital, no it can't be!

Not now baby, please!

Hindi ko na ininda ang mga luhang tumulo sa aking mga mata.

Agad akong tumakbo palabas ng bumukas ang elevator.