Abilerim [Gerçek Ailem Serisi 1]

9 Bölüm

Oy ve yorum yapmayı unutmayın✨️

Medya: Efe Kaya

İyi okumalar 💓

___________________________________________

Ece'den

Mert'le birlikte evin arka tarafında bulunan ormanlık alana gelmiştik.İçimdeki rahatsız hissle.Mertin elini sıkıca tuttum.

Evin arka tarafında böyle bir alan olduğunu bilmiyordum.Odamın penceresinden dışarı baktığımda ağaçları görüyordum.Ama ormandan bi haberdim.

Mert elini geri çekip bana
"Elimi bıraksana ya."
diyerek sinirle konuşup elini geri çekti.Bu hareketine şaşırmıştım.Ona bunu neden yaptığını soracaktım ki arkadan bir ulama sesi duydum.

Korkuyla arkama çevrilip baktım.Hiç bir şey yoktu.Ama sesler hâlâ geliyordu.Karşıya bakmayı bırakıp Merte taraf döndüm.

Ama Mert yoktu.Nereye gitmiş ola bilirdi diye düşündüm.Eve gitmiş olmazdı.Beni bırakmazdı.Değilmi bırakmazdı.
-Sen öyle san salak.O seni burda terk edip gitti.Eski abin gibi...

Nefesimin daraldığını hissediyordum.Gücümü toplayıp
"Mert nereye gittin!?"
diye bağırdım.Ama ses gelmedi.Dolan gözlerimi silip yine
"Mert NEREDESİN?"
diye bağırdım.Yine ses gelmeyince ağlamaya başladım.Artık karşımı görmüyordum.
"MERT NEREDESİN!!"
"MERT ,KORKUYORUM ÇIK DIŞARI!"
hem ağlıyor hemde bağırıyordum

"MERT ÇIK DIŞARI.MERTTT!"
diye bağırdım.Artık önümü görmüyordum ama koşuyordum.Birden ayağımın takılmasıyla yere düştüm.Dizimin ve ayağımın ağrısıyla dahada şiddetli ağlamaya başladım.

Ayağa kalkıp yürümeye başladım.Ama o kadar ağrıyordu ki dizlerim ve ayağım.Çok yavaş ilerliyordum.

Aklıma gelen şeyle dahada ağlamaya başladım.Evet saf ve aptal biriydim.Ama Abilerim ve kardeşlerimin bana oyun yaptığını anlamayacak kadar salak değildim.

Kalbim ağrıyordu.Ben...ben sanmıştım ki yeniden bir ailem olucak.Sanmıştımki belki mutlu olurum.Ama ne mutlu ola bildim nede bir ailem oldu.

Beni umursamayan anne ve baba.Benimle oyun oynayıp bana kötü davranan kardeşlerim.Aman ne güzel bir aile.

Artık ayakta duramıyordum .Ağlayarak kendimi yere attım ve yere vurmaya başladım.
"SİZE NEFRET EDİYORUM."
hıçkırarak ağlıyordum
"SİZİ SEVEN KALBİME NEFRET EDİYORUM"
burnunu çekip sertçe kafama vurdum
"SİZİN BENİ SEVE BİLECEĞİNİZE İNAN BEYNİME.NEFRET EDİYORUM"
artık ellerimi yere vurmaktan yara olmuştu
"SİZİ TANIDIĞIM GÜNE , SİZE ŞANS VERDİĞİM GÜNE LANET OLSUN"
diye son defa bağırdım.

Ayağa kalkıp ilerlemeye başladım.Kafamı tesadüfen sağ tarafa çevirdiğimde gördüğüm şeyle sanki kanım dondu , ayaklarım beni taşımayı reddetti.

Flash Back

Küçük kız odasında ki kırık aynadan pembe elbisesine baktı.Çok mutluydu küçük kız.Çünki abisi Alp onu parka götürecekti.

Küçük kız abisini çok seviyordu.Ama abisi aynı duyguları ona karşı beslediğini söylemek mümkün değil di.

Küçük kız saçına taktığı pembe saç toka'sını düzeltip kapıya yöneldi.10 yaşındaki Ece yaşıtlarına göre daha zekiydi.Ama her kes gibi onunda abisine beslediği sevgi düşüncesinin önüne geçiyordu.