Abilerim [Gerçek Ailem Serisi 1]

2 Bölüm

İyi okumalar✨️💗

Medya:Agah Kaya

_________________________________________

Ece'den

Şuanda her kes sessizce bana bakıyordu.Bir şey söylememi bekliyordular.Ne söyliceğimki?Benim yerimde başkası olsaydı bağırıp çağırırdı.''Ben sizi istemiyorum , benim kendi ailem var.Benim annem,babam,abim,kardeşim var sizi istemiyorum''.Ama malesef ben böyle söyleyemem.Çünki benim ne annem , ne babam nedeki bir abim var.Benim ailem yok.Ben ailesi olduğu halde kimsesiz biriydim.Yani benden pek bir şey beklemeyin.

Onlar bana bakıyordular bense boş gözlerle duvarı izliyordum.Aklıma gelen şeyle hemen duvardaki saate baktım.İşe geç kalmıştım.15 dakikaya işe gitmeliydim.Hemen yataktan kalkmaya çalıştım.Ama az önceki doktor bey beni yeniden yatağa yatırdı ve

''Nereye küçük hanım?''

diye sordu.Banamı ^küçük hanım^ diye söyledi?Ben küçük değilimki 17 yaşım var.Yeterince büyüdüğümü düşünüyorum.Hatda düşünmüyorum öyleyim.

''Pardon?Küçük hanım?''

Gülümseyip kafasını evet anlamında salladı ve

''Evet küçük hanım.Nereye?Kafanı çarptın hiç bir yere gidemezsin.''

''Bundan daha kötü durumlarımda oldu.Bundan dolayı şimdi izin verirsen gitmem gerekiyor.Yada senden izin istiyecek değilim.Şimdi gitmeliyim.Yoksa işe geç kalacağım.''

dedim ve ayağa kalkmaya yeltendim ama yine izin vermedi.Tam ağzımı açıp konuşacaktımki odadaki hanımefendi konuştu.

''Ne işi kızım?Saat geç değilmi?Bu saatde sen evde olmalısın işte değil''

diye söyledi.Ama saat geç değilki.Daha 17.29 ve benim işim 17.40 başlayıp 19.40 da bitiyor.Yani geç değilki.

''Benim düşüncemle geç değil, 17.40 işe başlıyorum 19.40da işten çıkıyorum.Yani geç değil.''

diye kendimi açıkladım.Bu sefer adam konuştu.

''Bak kızım artık biz varız çalışmana gerek yok.Şimdi eve gidiceğiz , yarında eşyalarını aldırırız.Tamammı?"

Ne söyliyeceğimi bilemedim.Sadece kafa sallamakla yetindim.

Az önceki hanımefendi gelip bana yardım etdi ve beni yatakdan kaldırdı.Kendimde kalka biliyordum ama neyse.(kadın yardım ediyo işte bi sus)

Yatakdan kalkıp kapıya doğru gitdik.Dışarı çıktığımızda doktor adam dönüp

"Baba siz gidin ben çıkış işlemlerini hall edip geliceğim"

dedi ve benim çantamı beyfendiye verdi.Daha sonra bana gülümseyip bizden uzaklaştı.Iyi birine benziyordu.Benziyordu...

Hastaneden çıkmış arabaya doğru gidiyorduk.Pahalı ve büyük bir arabaydı.Önce hanımefendi bindi daha sonra beyfendi bana yardım etdi ve arabaya bindim.

Ortamdaki sessizliyi hanımefendi bozdu
"Bak kızım bunu demek çok garip ama ben annen Sevda.Buda baban Azat , az önceki doktorda abin Yaman.Bak kızım biliyorum senin için çok zor.Yıllar sonra ailenin öz ailen değilde üvey olması.Başka bir eve,başka bir anne,baba hepsi çok zor.Çok zor ama birlikte atlatıcağız.Sadece bize bir şans ver.Lütfen..."