BERDEL İLE GELEN MUTSUZLUK

4.BÖLÜM

Yorum ve votelerinizi bekliyorum iyi okumalar

Herkes susmuş sadece bizi izliyordu o an yer yarılsa da içine girsem durumuna gelmiştim resmen şaşkınlıkla gözler ben ve azat üzerinde gidip geliyordu ben ve azat göz göze gelirken o bana alayla ben ona öfkeyle bakıyordum şimdi bu adamı öldürmemek için bi sebep şart oldu abimin belindeki silahı alıp uzaklaştım onlar şaşkınlıkla beni izlerken abimde beni ikna etmeye çalışıyordu
"Nesrin ver güzelim o silahı bana senin ellerine bulaşmasın onun pis kanı"
"Uzak dur abi"

diye bağırarak havata ateş ettim silahı tekrar azata doğrulttuğumda yaşlı olan aşiret ağası

"Alın kızınızın elinden silahı berdel kabul edilmiştir"

ben öfkeyle adama bakarken abim bağırdı bu sefer
"Biz kabul etmiyoruz ağit ağa biz"
"Başka çareniz mi var"

Bu sefer ben bağırdım
"Namusta namus diye gelmedi mi bu adam bacısı kaçtı diye yapmadı mı herseyi onlarınki namusta bizimki bez parçası mi onların namusu gökte de bizimki yerde mi? madem siz birşey yapmıyorsunuz ben kendim temizlerim önce onu sonra kendimi"
"Nesrin bırak kızım ben hallecem"
diyen babama hayal kırıklığıyla bakıp silahı abimin eline verip odama çıktım kapıyı arkamdan kitleyerek kendimi banyoya attım madem öyle temizlenmiyordu ben başka türlü temizlerim diyip abdest alıp tekrar odama geçtim en iyisi namaz kılıp rahatlamaktı.
Namazı bitirip ellerimi semaya kaldırdığım anda dışarıdan yükselen sesi duydum
"1 Hafta sonra azat ağa ve nesrinin düğünü olacak"
azatın babaannesinin sesiydi bu göz yaşlarım önce yanağımı sonra da başımdaki tülbenti ıslatırken bu sefer af diledim rabbimden onun verdiği cana bana emanet ettiği bedene zarar vereceğim için bitirip namazlığı kaldırdığım sırada odamın kapısı çaldı gelen ablamdı sessizce kapıyı açıp baktığımda o da ağlıyordu bana sarıldığında hemen karşılık verdim ikimizde birbirimize sarılmış ağlarken telefonun sesi bozdu sarılmamızı ayrılıp telefonu elime aldığımda gene serefsiz ağa atmıştı mesajı
"Yarın istemeye geleceğiz seni karıcım cehennemine hoşgeldin"
Telefonu kapatıp oturduğumda ablam da yanıma oturdu uzun süre oturduktan sonra akşam yemeği için herkes aşağıda toplandı ama ben inmedim yüzüm yoktu inmeye kimse de zorlamadı beni ama yüzlerinden anlayabiliyordum hepsi paramparçaydı saat gece 2 civarı herkes odasına geçmişti ablalarım da evlerine gitmişti çok zordu abimin bana yaşattıkları çok zordu.
Sabaha karşı evdeki neredeyse tüm ilaçları almış yatağımda oturuyordum elime bir kağıt ve kalem alarak yazmaya başladım
"AFFEDİN BENI BÖYLE OLSUN İSTEMEZDİM AMA BEN O AILEYE GELİN OLMAM BEN O ŞEREFSİZİN KARİSİ OLMAM AFFEDİN BENI AMA BUNU YAPMAK ZORUNDAYDİM BENIM YÜZÜMDEN REZIL OLDUNUZ HERKESE REZIL OLDUM YÜZÜNUZE BAKMAYA YÜZÜM YOK ARTIK HAKKINIZI HELAL EDIN  "
Yazarak hapların hepsini avucuma doldurup hepsini ağzıma alıp su ile yuttum bir süre sonra karnım ağrımaya başlamıştı miğdem bulanıyor başım dönüyordu kusma isteğiyle hızla ayağa kalktığımda gözlerim kararak yere düstüm gözlerim kapanırken ben yolun sonundayım anne yolun sonu görünüyordu benim için belki yerim cehennemdi ben rabbimin bana emanet verdiği üzerinde hakkım olmayan cana bedene zarar verdim ama o evde hem ben hem siz acı çekeceğinize ölümüme alışırsınız...