Damla'nın bir anda en yakın arkadaşının bir abisi olduğunu öğrenmesiyle ve bu kişi hakkında kafasının fazlasıyla karışmasıyla ne yapacağını bilemez.
İleride +18 sahneler olacaktır.
Sizi çok bekletmeden yazdım.Sınır dolar dolmaz atıyorum. İyi okumalar.
Babacıklarım isteğimi kabul etmişlerdi.Ateş babacığım şöföre arabayı hazırlatmışlardı.O sırada Emre babacığım da bezimi değiştirmişti.Aşırı utanmıştım yine ama çok şükür Emre babacığım hızlı değiştiriyordu.
Daha sonra aşağı indik Emre babacığım beni Ateş babacığımın kucağına bıraktıktan sonra mutfağa gidip daha sonrasında içmek istersem diye çilekli süt getirdi.Yalnız bayılırım!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ardından arabaya bindik.
"Bebeğim Duruyu da çağıralım mı?"Duru mu asla olmaz beni bu halde göremez.
"HAYIR!!Asla olmaz!"Ateş babacığım bana kaşları çatık sert bir şekilde baktı.Ay bir ürperdim.
"Bebeğim niye bağırıyorsun?Babalara karşı sesini yükseltmemelisin!"dedi.Yutkundum çok kızdı ya.
Gözlerim dolmuştu."Özür dilerim babacığım.Ama ben istemiyorum.O benim arkadaşım ve sen onun abisisin.Hem beni bu halde görmesin."dedim burnumu çektim.Ağlayacağım şimdi!
"Bebeğim tamam doldurma o masmavi gözleri istemezsen çağırmayız ama Duru parka girmeyi de çok sever."dedi yine Ateş babacığım.Bak bunu bilmiyordum.Biz Duruyla hiç parka gitmedik ki.
"E benimle hiç parka girmedi ki o diğer yerleri daha çok sever."dedim.
"Hayır bebeğim Duru da babacığı ya da Ateş ile parka çok gider."dedi bu sefer Emre babacığım.
"Emreciğim birtanem bana o kardeş hırsızı adamı hatırlatma sinirleniyorum."
"Ne hırsızı sevgilim Yağız izin ver diye ayaklarına kapandı resmen.Hem çok düzgün çocuk kardeşine ondan iyi bakabilecek biri yok.Ay yani şey...senden sonra.Hem Duru da onu çok seviyor."
"Bana benim küçük kız kardeşimi aldı kollarımın arasından."
"Biz kaç yıldı yurt dışındayken.Babanlarda ful işte güçte sanki bilmiyorsun.Kızı çok ilgisiz bıraktınız."
"Emre öyle demesene ya pişmanım zaten üzülüyorum.Daha erken dönecektikte olmadı ki işte."
Babacıklarım tartışırken benim beyin düşünüyordu.Şaka?Ne duydum ben öyle şu an?Nasıl yani?Beklemediğim yerden geldi.
"Neee?Duru da mı benim gibi.Ama ben onu hiç öyle görmedim kii."dedim tartışmalarını bölerek şaşkın şaşkın.
"Ay ben bu surat ifadeni de yerim!"dedi Ateş babacığım.Hayır ben burada ciddi bir soru soruyorum adamın dediğine bak.
"Babacığım sen de yani onu yerim bunu yerim toptan ye de kurtulalım bari."dedim.
"Yok öyle zevkli olmuyor ben yavaş yavaş yemek istiyorum.Yani en azından seni öyle yemek istiyorum.Başkaları için bu değişebilir."dedi Ateş babacığım sırıtarak Emre babacığıma bakarak.
Emre babacığım yutkununca kıkırdadım."Bu arada soruna gelirsek cevabı evet bir tanem.Duru da küçük gibi davranmayı seviyor.Çağırayım parka bak hem çok mutlu olur hem de öğrenmiş olur.Seni, bizi."
Tamam benzer olmamız rahatlatıcı da bu kız demeyecek mi neden benim abim?Sonra çok şey değişecek yani bir tuhaf olacak aramız.Zor karar stres oldum.
Düşünürken avucumu çok sıkardım.Ve dudağımı dişlerdim.Ateş babacığım bir anda elimi açtı sonra da dudağımı dişlerimin arasından çekti.
"Bebeğim ne yapıyorsun?Böyle kendine zarar verme, kendi canını yakma.Hem o kiraz dudaklara bir şey olursa biz ne yaparız."dedi.
Emre babacığım "Tamam bebeğim bu kadar stres olma bir dahaki sefere çağıralım olur mu?"dedi. Bir dahaki sefer mi olacak.İçimde o kadar mutlu olmuştum ki.Emre babacığımda bana bakıp gülümsedi sanırım bir tek içimden mutlu olmamışım.
Şu an yüzümde kocaman bir gülümseme var.Bir cesaret bir heyecan sordum."Tabi babacığım bir dahakine çağırırız.Peki...peki lunaparka da gider miyiz?"
"Sen istersin de biz gitmez miyiz?Tabi ki gideceğiz biz seninle daha nerelere nelere gideceğiz sen hiç merak etme.Hayal ettiğin her şeyi gerçekleştireceğiz."diye ekledi Emre babam.
Hayallerim.Benim bir süre önce umutsuzluğa gömülen hayallerim.
"Gerçekten mi babacığım?"dedim.
"Evet babacığım.Evet birtanem gerçekten.Hepsini tek tek gerçekleştireceğiz."Yerimde sevinçle zıplayıp güldüm.
Babalarım da bana bakarak gülümsedi."Teşekkürler babacıklarım sizi çok seviyorum."Beni iki yanağımdan aynı anda öptüler "Bizde seni kızım."
Araba durdu.Kapımız açıldı."Efendim geldik." Hızla inip parka doğru koşmaya başladım.
"Koşma Damla düşeceksin."Parka şöyle bir baktım kaydırağa çıkıp kaydım.Sonra da babacıklarımın yanına gittim.
"Şeyyy...Beni sallar mısınız?"Onları zaten yeterince yormuştum kesin hayır di...
"Tabi birtanem hadi otur!"Bu sefer sevinçle "Yaşasın!"dedim ve hemen oturdum.Babacığım ön kısmını kapatıp beni sallamaya başladı.
"Daha yükseğe babacığım daha yükseğe!"diyerek kıkırdıyordum.Emre babacığımda beni çok hızlı değil ama yine de hızlı sallıyordu.
Salıncaktan indim.Babam, Ateş babacığımın yanına oturdu tekrar ikisi de sırıtarak beni izliyor arada yanıma gelip benimle oynuyordu.Bir ara yuvasından düşmüş bir kuş buldum.
Ağaca tırmandım ama tam kuşu koymuştum ki ayağım kaydı ve GÜM.
Çok şükür çok yüksek değildi ama taşlar bacaklarımı çizmişti.Ağlamaya başladım.Ağaca tırmandığını görmemişlerdi çünkü salak ben bakmadıkları vakti kollamıştım.
Sesimi duyup koşarak geldiler.Ateş babacığım beni kucağına aldı.
"Bebeğim ne yaptın ne oldu?"Hemen banka gidip beni oturttu ve dizlerime bakmaya başladı bende ağlayarak "Be-ben ağaca tırmandım.Sonra da düştüm."dedim.
"Bebeğim ama niye böyle yaramazlıklar yapıyorsun bak ne olmuş dizine nerede benim uslu kızım?"dizlerimi Emre babacığımın verdiği suyla güzelce yıkadı sonra da arabayı çağırttı eve gidip ilaç sürmek için ama o yakaaaar.
"A-ama babacığım kuş düşmüştü."dedim."Birtanem ama bak ne oldu neden bize söylemedin biz koyardık.O da olmadı baktık sen çok koymak istiyorsun seni kaldırırdık omzumuza alırdık.Neden bize söylemiyorsun?Değdi mi kendini yaralamana.Tamam hadi ağlama artık bak geçecek şimdi acısı biz yanındayız."sakinleşmeye başlamıştım.
Emre babacığımda yanımızdaydı ve bana üzgün üzgün bakıyordu.Sanki kendi canı yanmış gibi.Hiç kimse yaralanmama babacıklarım kadar üzülmemişti bee yine duygulandım.Biraz daha göz yaşı.
"Bebeğim niye tekrar ağlıyorsun?"dedi Ateş babacığım telaşla.
"Özür dilerim ben sizi üzdüm dimi?Bir de ben çok mutlu oldum biri benim için bu kadar endişelenince."dedim.
Ateş babacığım tebessüm etti ve Emre babacığım ile aynı anda beni sımsıkı sardılar.
