Hala seviyor muyum seni bilmiyorum. Tek bildiğim sensin. Sen. Sen. Sen. Benim içimde benden çok varsın. Neden yokken bile herkesten çok varsın? Varlığın neden tüm hücrelerime ilişiyor? Umut insanı yaşatan en büyük işkencedir. Umutlarımı, hayallerimi yok etmek istiyorum. Seni zihnimin hapishanesinden azat etmek istiyorum. O zindanda yapayalnız kalacağımı bilmeme rağmen istiyorum bunu. Çünkü sen, senin gerçekliğin artık bana sadece acı veriyor. Bilmediğin bir yerde var olmak sana da pek seçim şansı bırakmıyor. Bırak seçim şansını, sen bu soruyu bilmiyorsun. Boğazımı sıkan soruyu bilmiyorsun. Bu büyük problemi, suçlunun olmadığı bu yasasızlığı, bu distopyayı tek başıma hissediyorum. Tek kişi değilim ama onlar da sadece yoluma çıkmak için burdalar. Zihnimin içinde neler oluyor, o cehennemde kaç kişi yandı bilmek istiyorum.
