Seni unutmak mümkün mü? Senin arabanın renginde ya da plakasında başka bir araba gördüğümde bile heyecanlanıyorum. Peki sana ait şeyleri her gün görmek zor değil mi bana? Ya seni görmek? Hayır seni görmüyorum. Ama senin ufacık bir varlığını sezdiğimde bile sanki bu soluk dünyadaki tek pırıltıyı görmüş gibi oluyorum. Seni sevmiyorum. Beni sevmediğin için değil, bu kadar kolay vazgeçebildiğin için. Beni çok çabuk bıraktığın için. Bu dünyada bir sürü insan olduğu için. Tek emek veren ben değildim, ama öyle hissettirdin. O kadar rahattın ki belki de benim yanımda rahat olabildiğin için sevinmem gerekiyordu. Ama umursamadığını düşünmeyi tercih ettim. Ve zaten umursamıyordun. Sıradanlaşmıştım senin için. Nasıl unutacağım seni? Seni değil, hissettiklerimi unutmam gerekiyor. Yani anılarımı silmem gerek ya da çoktan kaybolduklarını kabullenmem. Güzel zamanlardı, güzel hislerdi. Unutmak istemiyorum. Ama seni her gördüğüm yerde hatırlamak dayanılmaz bir işkence. Sayfaları yırtsam, rüzgara savursam bu yükten kurtulur muyum? Hayır çünkü zihnimde daha fazlası var. Bunlar yalnızca dışarı çıkabilecek kadar hafif, küçük olanlar.
