Sen değiştin. Keşke hislerimin değişmesinin sebebi bu olsaydı. Keşke seni kolayca suçlayabilseydim. Benim yüzümden olduğunu kabul etmek daha zor. Sen değişmişsin, zayıflamışsın, neden, nasıl anlayamıyorum ama çok daha iyi görünüyorsun. Şimdi senin karşında tam tersi durumda olan benim. Canımı kaybetmek üzereymişim gibi görünüyorum. Bugün senin için özellikle giyindim. Çorabıma kadar özenle seçtim. Nereden bilebilirdim çoktan bittiğini, seni görünce hiçbirinin bir önemi kalmadığını anlayacağımı? Seni bırakmak istemiyorum. Ama çoktan bırakmışım. Yine de, kendi kendime çektiğim tüm acıya rağmen teşekkür ederim, sana aşık olmasaydım olacağım hali düşünmek bile korkmama yetiyor. Sen bana uzun baktığında çatılan kaşlarım istemsizce düzleşiyor. Yine de bunun aşk olduğunu düşünmüyorum.
Bu, kitabın sonu. İkimizin de bunun için hoş giyinmiş ve güzel görünüyor olmamız duygulandırıcı. Seni gördüğüm zamanlar içindeki en göz alıcı halin, bittiğimizi anladığım gün. Bundan sonrası için ikimize yalnızca iyilik dileyebilirim. Hoşçakal.
