hero in my class | taekook

다섯

Taehyung hastane koridorunda hocasını takip ederek ilerliyordu. Bir kolunda kendi çantasını diğer kolunda Seojun'un çantasını taşıyordu.

Seojun'un kaldığı odaya girdiler, burnu sarılıydı ve annesi de başında bekliyordu.

"özür dilerim" dedi Taehyung.

"Ne özüründen bahsediyorsun?! Annesi nerde bu çocuğun"

"..."

"Sana diyorum, anneni çağır hemen!"

"annem yok"

"siz benimle dalga mı geçiyorsunuz?! Seni dava edeceğim, hapishaneye attırana kadar da uğraşacağım"

Taehyung cebinden Seojun'un boynuna yapıştırdığı şeyi çıkardı ve kadına gösterdi.

"Bunu oğlunuz boynuma yapıştırdı"

"Bu ne?"

Taehyung'un yanındaki hoca söze girerek "mesele şu ki.."

"Narkotik" dedi Taehyung hocasının sözünü tekrar keserek.

Seojun "Neden bahsediyorsun sen? Kanıtın nerde?!" dedi.

Taehyung sağ omzundaki çantayı aldı."Bu senin çantan değil mi?" dedi. Fermuarını açtı ve içindekileri döktü.

Fentanil kutusu hastane yatağıyla buluşmuştu. Seojun'un annesi şaşkınlık içinde oğluna baktı.

"Bunun disiplin cezası için fazla olduğunun farkındasınız değil mi?"dedi hocaları.

Taehyung son bir kez özür dileyip odadan çıktı ve hastaneden dışarı doğru adımladı.
Rüzgar hafif hafif esiyordu Taehyung'un yüzüne,rahatlamış hissediyordu. Aynı zaman da olanlara çok şaşırıyordu. Taehyung hep kendi halinde;dersine çalışan, iyi bir üniversite kazanmaya odaklanmış bir çocuktu. Annesi vefat etmişti,babasıyla yaşıyordu. Gerçi babasıyla yaşıyor sayılmazdı. Babası antrenördü. Sürekli sporcularıyla beraber başka şehirlerde, başka ülkelerde turnuvalara gidiyordu. Taehyung'tan çok öğrencilerini görüyor onlarla vakit geçiriyordu. Taehyung'un çok da umrunda sayılmazdı. İlk zamanlar üzülüyordu ama sonralarda kafasına takmamaya başladı.

Taehyung bu düşüncelere dalmışken otobüs geldi. Arkalarda bir koltuğa oturdu ve yanındaki camı hafif açtı. Kulaklıklarını taktı ve şarkı dinlemeye başladı. O sırada camdan dışarı baktığında birinin korna çaldığını fark etti.

Jungkook motosikletle tam karşısındaydı.

"Napıyorsun bu saatte"

"Eve gidiyorum"

"Ne!? Sesin gelmiyor. Biraz bağır"

Taehyung camı açtı ve sesli bir şekilde "Eve gidiyorum" dedi. Jungkook gülümsedi.

"Bu gün olanlar için özür dilerim"

"Eğer kendini affettirmek istiyorsan öğle yemeği ısmarla Taehyung"

Taehyung onaylarcasına kafa salladı. Jungkook "görüşürüz kitap kurdu" dedi  kaskın camını kapattı ve motorunu çalıştırıp hareket etti. Taehyung'ta Jungkook'un arkasından baktı. Taehyung'un hiç arkadaşı olmamıştı, hep kendi halinde bir çocuk olduğunu öğrendiniz zaten. O yüzden birazcık garip hissediyordu.