hero in my class | taekook

스물 세

Taehyung kriz geçirdi, Taehyung ölmek istedi. Ölmeyi diledi Tanrı'dan,tam şu anda hemde.

Morgtaydı şimdi, Jungkook' un ölü bedeninin yanında. Jungkook bembeyaz olmuştu, buz gibiydi teni. Haraket etmiyordu, neden hareket etmiyordu?

"Uyansana Jeon! Uyan nolursun! Beni bırakma"

Ağlayarak, hıçkırıklar içinde ölü yatan bedene sarıldı.

"Ben sensiz ne yapacağım? Nasıl yaşayacağım? Beni kim koruyacak sevgilim? Bana istediğin kadar kitap kurdu de hiç kızmayacağım. Jungkook artık sürekli ders çalışmayacağım, senle zaman geçireceğim. Teslimatlara senin yerine ben gideceğim,sen çok yoruluyorsun çünkü. Okulda uyumak yerine artık benimle kalabilirsin, hem beraber sarılıp uyuruz. Sana yine yosun çorbası yapacağım, doğum gününde yaptığımda çok lezzetli olduğunu söylemiştim. Çok yemek yiyorsun diye laf etmeyeceğim, bende senle yiyeceğim. Bizim daha yapıcak çok şeyimiz vardı: Sadece bir kez  öpebildim seni, kokunu yeterince soluyamadım, sevgilim diye seslenemedim, sana doyamadım Jungkook. Nolursun aç gözlerini!"

Taehyung sanki Jungkook'un gerçekten uyanacağına inanmıştı ve beklemişti saatlerce başında. Taehyung her geçen saniye dayanamıyordu Jungkook'suzluğa. Jungkook ölmüştü, Taehyung bitmişti.

Taehyung ne olduğunu anlamadan günler, haftalar, saatler geçmişti. Şimdi Jungkook'un mezarının başındaydı. Getirdiği çiçekleri kenara koydu. Toprağı okşamaya başladı. Taehyung artık ağlamıyordu çünkü Jungkook'un onu ağlarken görürse daha da üzüleceğini biliyordu. Gözleri dolu dolu bir şekilde gökyüzüne baktı Taehyung.

"Burda denedik olmadı ama gökyüzünde buluşacağız. Yeryüzünde kahramanım olduğun gibi gökyüzünde de kahramanım olucaksın Jeon"