GONE

people you know

Meda'yla konuştuğu günün sabahı

Duyduklarına inanmak istemedi Orion. Böyle olamazdı. Olmamalıydı. Vera ona ihanet etmiş olamazdı değil mi? O onu severdi. Olanları düşünmeye başladı. Söylentilerin kolayca yayılmasını sağlayan kızla hiç konuşmayan Vera ne hikmetse bir anda onunla yakınlaşıp ortadan kaybolmaya başlamıştı. O dönemde Meda'nın konusu açıldığında onu kötüleyen şeylerden bahsediyordu. Ayrıca yıllar geçse bile ne zaman bu konu açılsa, Vera gerilip konuyu değiştiriyordu. Seslice küfür etti Orion. Meda haklıydı. Sinirle direksiyona vurdu. Arabayı çalıştırıp Vera'nın evine sürdü.

Hiçbir şeyden haberi olmayan Vera, mutfakta bir şeyler hazırlıyordu. Kapı çaldığında elindeki bıçağı bıraktı. Ellerini yıkayıp kuruladı ve kapıya bakmaya gitti. Kapıyı açınca karşısında Orion'u gördü. Yüzüne büyük bir gülümseme kondurup onu içeri davet edecekken Orion'un sinirli olduğu gördü. Gülümsemesi yavaşça sönen Vera, karşısındaki genç adama korkuyla baktı. Bir şey demeden endişeyle kapıyı yüzine kapamaya çalıştı. Orion, Vera'nın yaptığı hamleyi fark edince kapının arasına ayağını koyup kapamasına engel oldu. Kapıyı sertçe kendine doğru çekip içeri girdi. Vera onun bu hareketiyle bir yere kaçamayacağını anlayınca yolun sonuna geldiğini anladı. Korku ve üzüntüyle bakan gözlerini Orion'a sabitledi. Genç adam sinirli olsa da sakin kalmaya çalıştı. Her şeyden önce karşısındaki bir kadındı ve kendine hakim olması gerekiyordu. Ellerini saçlarından geçirip derin bir nefes aldı. Soğuk ve mesafeli bir sesle konuşmaya başladı.

"Bana bunu yaptın mı Vera? Lyra ve benim hakkımdaki dedikoduları sen mi yaydın?"

Vera titreyen ellerini yumruk yaptı.

"Nerden öğrendin?"

Orion, onun bu dediğine dalga geçercesine güldü.

"Nerden öğrendiğimin bir önemi var mı Vera? Sen bana ihanet ettin. Babamın katili olduğumu ve bu yüzden hapiste yattığımı söylemek zorunda mıydın?! Lyra'yı o duruma düşürmek zorunda mıydın?! Hepimiz acı çektik. Neden? Neden bunu yaptın?!"

Son cümlelerinde Vera'yı omuzlarındam turup sarsmıştı. Orion sakin kalmak istese de yapamıyordu. Olanlar aklını yitirmesine sebep olacaktı.

"Lyra o duruma gelmeyi hak etti. O, senin sevgini benden almaya kalkıştı. Sen de hak etmiştin. Bana aittin. Beni seviyordun. En çok beni sevmeliydin! Sense hep ona ilgi gösterdin. Onu mutlu etmeye çalıştın. Bense arka planda kaldım. Kimsem yoktu sadece sana sahiptim. Seni kaybedemezdim anlasana! Aşıktım sana Orion aşık! Sense sadece Lyra öyle olmuş Lyra böyle olmuş diye peşinden koşturuyordun!"

Vera ağlayarak yere düştü. O da acı çekmişti. Orion'a çok aşıktı. Ama ne yazık ki bu artık takıntı haline gelmişti ve farkında bile değildi. Orion duyduğu şeylerden sonra bir iki adım uzaklaştı Vera'dan. Adım sesleriyle kafasını yerden kaldırdı Vera. Orion'un ondan uzaklaştığını görünce endişeyle elini ona uzattı.

"Uzak dur benden. Bencilliğinin ve takıntının sana ne yaptırdığından haberin yok. Şuan bile hak ettiniz diyorsun. Şaka mısın kızım sen?! Lyra benim sevgimi senden almak istemedi. O hastaydı ve üstüne düşüyordum normal olarak. Ne bekliyordun?! Senden iğreniyorum Vera. Tedavi olman gerek senin. Bir daha benimle iletişime geçme. Sakın!"

Hışımla evden çıktı Orion. Bunun üzerine Vera, olduğu yere daha çok çöktü ve şiddetle ağlamaya başladı. İşte şimdi gerçekten kimsesi kalmamıştı. Orion da Vera'dan farksızdı. Ağlayarak arabaya bindi. Meda'ya kızdığı için kendine kızdı. Pişmandı, üzgündü ama bu bir şeyi değiştirmezdi. Ne kendi yaşadıklarını değiştirirdi ne de Meda'nın yaşadıklarını...