GONE

Lyra'nın Orion'a Yazdığı Mesaj

Yıldızlar tek dayanağım. Hayatta her gece bana bakarak parlayan tek şey. Gündüz kimse yok ama gecemi süsleyen yıldızlarım var benim. Herkes beni ciddiye almazken yıldızlarım var benim.
Üzgünken yıldızlarım, ağlarken yıldızlarım. Bazen yorulduğumu hissediyorum. Geceleri sessizce ağlarken aya bakıyorum ve mutlu oluyorum. Beni aydınlatan tek şey çünkü. Nefeslerim beni hergün boğarken onun parıltısına güldüm.
Ve gitme vaktim geldiğinde yine aya gülümseyeceğim, yıldızlar yanımda olacak. Vaktim geldiğinde değil mi? Vaktim geldiğinde yine bir aptal gibi gülümseyeceğim. Vicdan azabı çekmeyerek gideceğim. Çünkü bıraktığım kimse yok. Ablam bana insanlar sinirlendiğinde kalplerinden geçenleri söylemezler der. Vaktim için kırdığım insanlar...
Onlar belki bilmeyecek neler olduğunu. Ama yine de özür diliyorum onlardan. Kalbimden geçenleri duysalar yine nefret ederler miydi bilemem. Büyük ihtimalle ederlerdi. Nefret insanların gözünü kör ediyor. Her gece yıldızlara ve aya baktıklarında beni hatırlayacaklar. Vaktim dolduğunda onlara bakarak beni hatırlayacaklar.
Ve her gece ay ve yıldızlar onlara özür dilercesine parlayacaklar. Aynı çocukların gülüşü gibi. Parlak ve sıcak özürler. Belki de bana ne olduğunu anlayacaklar ama bilmemezlikten gelecekler. Benim anıma, beni hatırladıklarında gökyüzüne el sallayacaklar. Ve ben onlara bakarak ne olursa olsun gülümseyeceğim. Garip ve aptal bir kızın gülümsemesi. Ve benim vaktim doldu. Aradıklarında bulamayacaklar beni. Ama hayallerimle hatırlanmak istiyorum. Beni aptal ve garip kız olarak hatırlasınlar. Şu saatten sonra kim uğraşırsa uğraşsın kurtulamayacağımı hissediyorum. Ben gidiyorum. Temelli. Vaktim doldu dedim ya. Ondan. Beni nerede bulurlar bilmem.
Ama bu son üzülüşüm, son üzüşüm. Artık daha mutlu ve huzurlu olacağım bir yere gidiyorum. Başka bir dünyada görüşürüz. Çünkü ben burada olmayacağım. Beni Lyra takım yıldızına bakarak hatırlasınlar.