GÜL GÜZELİ / texting

3.0

İyi okumalar.

14 Ekim 2022

Haktan'dan :

Yedi gün.

Serra ile acımasız bir şekilde konuşmamın üstünden tam olarak yedi gün geçmişti.

Bu süre içerisinde sadece bize verilen senaryoya çalışmış, rolümüzü oynayıp kenara çekilmiştik.

Pişman değildim.

Belki de en başından bu sınırı koymam gerekirdi ona karşı.

Beni bu kadar üzmesine izin vermemeliydim.

Sevgim, beni yerden kaldırmamıştı.

Sevgim, beni yere atmıştı.

Elimden tutup kaldıran da olmamıştı.

Tek başıma savaşmıştım.

Onun sevgisizliği ile tek başıma savaşmıştım.

Elimde tuttuğum sigaradan bir nefes daha çekerek ciğerlerime hapsettim zararlı dumanı.

Set arasındaydık.  Herkesten uzakta bir köşe bulmuş, kafamı susturmaya çalışıyordum.

Avuç içimde geçen haftadan kalan kül izi hâlâ duruyordu.

Bana ondan bir anıydı sanki.

İlk başlarda acıyan, baktıkça alıştıran bir izdi.

Avuç içime bakma merasimimi bitirerek sigaramı yanda bulunan çöp kutusuna atmıştım.

Ellerimi cebime koyarak önüme döndüğümde Serra karşımdaydı.

Yutkunmamak için kendimi tuttum.

Oyunculuk, gerçek hayatta da işime yaramaya başlamıştı.

Mesleğim sayesinde duygularımı gizlemeyi başarıyordum.

"Tek bir şey sormak istiyorum. " Sesinin titrediğinin farkındaydım.

Belki de sorduğu soruya istediği cevabı alamazsa ağlayacaktı. Öyle bir duruma gelmişti.

"Sor."

"Bitti mi ?"  Çok ucu kapalı bir soruydu. Neyin bittiğini veya neleri bitirdiğimi bilmiyordum.

"Ne bitti mi ?"

"Sevgin." Cevabından korkuyordu. Gözlerinin kızarması da bundan ötürü olmalıydı.

Sevgi biter miydi ?

Hiçbir sevginin biteceğini düşünmüyordum.

Gerçek sevgi hep seninle kalırdı.

"Bitmiş olmasını mı istiyorsun ?"

"Soruma soruyla karşılık verme Haktan!" Bitmemişti.

Ama ona bu cevabı söylemem gerekiyor muydum emin değildim.

Sevgimden rahatsız olan biriydi başlarda.

Bunu hâl ve hareketleriyle belli etmişti.

Bir adım atarken ona yaklaştım.