P.o.v Skyler
We lopen door de gang naar de trainingsruimte. Als we er zijn lijk het best klein. Moet ik daar serieus in gaan trainen? Charlotte maakt de deur open en loopt naar binnen. Ik volg en zie hoe groot het is. 'Wow, hoeveel tijd zit hier in?' 'Wil je niet weten. We zijn vorig jaar gestopt met uitbreiden dus ja.' Oké dan... ik loop naar de boksballen en begin er hard op te slaan. Ik zie Tiffany op de grond zitten. Charlotte gaat er naast zitten. Ik stop even en loop op ze af. 'Waarom trainen jullie niet?' Vraag ik ze. 'Ik kan niets. Ik laat alles aan jullie over.' Zegt Charlotte. Ik zucht. Waarom moet ze altijd denken dat ze niks kan, om ziek van te worden. Ik pak Charlotte's arm en trek haar mee. 'Laat. Me. Los.' Zeg ze als we bijna bij de boksballen zijn. Als we er zijn, laat ik haar los. 'Waar was dat voor nodig?' 'Hier. Slaan.' Zeg ik terwijl ik naar een boksbal wijs. Ze geeft er een klein zielig tikje tegen. 'Kom op Charlotte. Je kunt het.' Ze heeft er wat hardere klappen tegen. 'Kom op! Harder!' Zeg ik terwijl ik ook tegen een boksbal begin te slaan. En zo trainen we even Door tot Charlotte het op geeft. 'Ik ga naar Tiffany.' Zegt ze en ze loopt terug...
P.o.v Charlotte
Uitgeput ga ik naast Tiffany zitten. 'Wil jij niet trainen?' Ze schud haar hoofd. 'Ik hoop niet dat ik iemand moet doden.' 'Doden?' Vraagt ze nieuwsgierig. 'Ja... We zijn nou eenmaal criminelen.' 'Doden? Ik wil doden!' Oké... ik begin bang van haar te worden... psyco. 'Oké oké... Misschien.' 'Zeker! Ik wil zeker mensen doden!' Gilt ze door de ruimte. 'Sst... oké beloofd.' Zeg ik zodat ze op houd. Hij droevige gezicht veranderd in een blij gezicht. Oké... Zoals ik al zei... psyco. Ze staat op en loopt naar een training apparaat. Ik denk dat dit wel goed komt...
Sorry sorry sorry! Het duurde lang en ik weet het. Was inspiratie loos maar het is terug.
