Karanlıktakiler

0.7

🎼 Evdeki saat - Uzunlar V1

☬

Ağlamalarımı durdurmaya başlayınca oturduğum halıdan kalkıp bazı yerlerinde çatlaklar olan aynanın karşısına geçtim. Ağlamaktan koyulaşmış kahverengi gözler, kabarmış siyah saçlar, şişmiş kiraz rengi dudaklara bakıyordum. Kendisi ile barışık olamayan benimle.

☬

"O." Dedi içerden bir ses. "O beni öldürmeye çalıştı." Saatlerce konuşuyordu sesin sahibi. Ben sadece ağlıyordum ve o, o konuşmaya devam ediyordu.

"Hadi tavuskuşu bir kere dinle beni."

Bir kere dinlemek mi? Oysaki saatlerdir konuşuyor, bende onu dinliyordum.

Gözlerim artık kapanmak istiyordu ama güven, korku buna izin vermiyordu.

Neydi sorun?

Babamın bu adam yüzünden mi ölmesi?

Annemin bu şahsı tanıması?

Şahsın anneme yalan söyleme olasılığı?

Ve en kötüsü yıllarca mezarlığına gidip ağladığım babamın aslında kötü biri olması?

Gözlerim, gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu ve lanet olsunki hiçbir şey yapamıyordum.

Acı dolu ses duyuldu kulaklarıma,

Kapının çığlıkla kırılma sesi.

Sonra şahsın gözyaşı deydi yüzüme,

Sarmaladı yüreğimi, tek bir damlası ile.

☬

"Sence seni dinleyecek mi?"

"Ne bilim olum, ne bileyim."

"Yani haklı kız sonuçta."

"Haklı mı Demir, emin misin koçum?"

"Oha olum susunda kuşa bakın. Yavrucak nasılda uçmaya çalışıyor öyle. Garibanın ayağı mı takılmış. Hareket edemiyorda garibim. Oğlum bu niye bi sağ bir sola sallanıyor. Uyanmaya mı çalışıyor acaba."

"