Bnha karakterleriyle başrolü paylaştığınız kısa hikayeler.
(๑Genel olarak değerinin fark edilmesini istediğim, kendileri hakkında fazla hikaye bulunmayan karakterleri yazıyorum. Çeviri yapmıyorum.๑)
Umuyorum ki bölümlerden birinde size hitâp eden bi...
Bölüm: Edgeshot, onu hergün aynı köşede bekleyen minik çocuğu ve annesini neden bu kadar önemsiyor?
Karakterler: Edgeshot, Kirishima
Kelime sayısı: 6534
Uyarı: Yok
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Oğlum, Kirishima lütfen bebeğim."
Avuçlarının arasında sıktığı oyuncak All-might figürünü göğsüne bastırıp başını sallayarak seni reddeden oğlunla derin bir nefes verdin. Bir kaldırımın kenarında oturmuş, minik tombul bacaklarını sallayarak etrafa bakıyordu meraklı meraklı.
"Pekala, ama sadece beş dakika daha, sonra doğruca okula gideceğiz, tamam mı?"
"Dâmam."
"İyi bakalım." Oğlunun hayvanlarla bezenmiş minik çantasını kucağına aldın ve sende onun gibi kaldırımın kenarına oturdun. Sana dişlerini göstererek kocaman gülümsemiş, beklediği kişiyi kaçırmamak adına hemen kafasını çevirip tekrardan gözlemlemeye döndü. Onun bu sevimli tavırları kalbini pamuk misali yumuşatırjen kendine engel olmayıp eğildin ve asi, dikenli kırmızı telleri öptün.
Kıkırdayarak başını kaldırdı, minik dudaklar yanağına bir buse bıraktı hızlıca.
"Anne, Kiyi'de jinja olsun mu?" Dedi tekrar önüne dönmeden önce.
"Ninja olmak istiyorsan olabilirsin bebeğim. Yani... Sanırım?"
Bunun mümkün olup olmadığını kafanda tartmaya başladın. Yani ninjalığın resmi ve geçerli bir meslek olduğunu söylemek için yüzlerce yıl öncesinde yaşıyor olmanız gerekiyordu. Şuan için mümkün değildi ama minik oğlunun koca hayali için biraz yalanın lafı olmazdı.
"Jinja kahyaman olayım tamam mı?" Dedi sesini bastıramayaram. Söylediği şeyin hayalini onu öyle heyecanlandırmıştı ki dayanamayıp yerinden kalkmış ve oyuncak Allmight'ı havada bir tur döndürmüştü. "Heykesi koruyum ben! Annemi! Bakugou'yu! Öyyetmenimi! Sonya... Denki'yi! Denki'yi koruyayım çünkü o çok tatlı!"
Gülümseyerek gözünü her zamanki noktasından ayırmadığı halde hevesle seninle konuşan oğluna baktın. Tombul yanakları havanın serinliğiyle kızarmış, minik burnu da aynı renge boyanmıştı. Bir yaz insanı olan bu minik oğlan için bu kadar soğuk yeterli hatta fazlaydı. Bu yüzden hızla döndü ve kendini yan bir şekilde senin kucağına attı. Poposunu bir iki kere sallayarak en rahat konumu buldu kendi için.
"Niye gelmiyo'?" Sabırsızca normale göre gecikmiş olan adamı sorguladı. O her zaman burada olurdu... "Annecim, Jinja niye gelmiyo'?"
"Belki bugün işi vardır bebeğim. Sonuçta o bir kahraman, insanları kurtarıyor olabilir."
"Olabiliy!" Dedi bilmiş bir edayla başını sallayarak. Gözlerini onun devriye sırasında daima dönüp sokağa girdiği köşeye dikti tekrardan. Soğuktan etkilenmemesi için oğlunu kollarına alıp bedenini bir battaniye misali onunkine sardın ve yanağına uzun bir öpücük bıraktın. Gözlerin bileğindeki saate takılınca burada yarım saatten daha uzun süredir beklediğinizi fark ederek endişeyle oğlunu süzdün.
