The Untold Truth

Chapter #3

Ramdam ko ang mabilis na pag-tibok ng puso ko.

Nakita kong umiiyak sa hagdan si Elaine kaya dali-dali akong tumakbo sakanya.

"Doon ka na muna sa kwarto ko, aine. Hiramin mo na muna yung phone ko ha. Ako nang bahala rito."

Sinamahan ko na muna si Elaine sa kwarto ko at binigay ko sakanya ang earphones ko para hindi niya marinig ang nag-aaway naming mga magulang.

Pagkatapos noon ay iniwan ko na siya at lumabas ako nang kwarto para tignan kung ano ang nangyayari sa baba.

"Paano ang mga anak natin, Ha?! Sumagot ka Cristine!" Nag-dabog si papa.

"Saakin! Ni hindi mo na nga maalagan ang sarili mo tapos hahayaan ko lang na sumama sila sa'yo?!" Galit na galit si mama.

Pumasok nalang ako ng kwarto ko dahil ayoko nang marinig o makita man ang nangyayari sa baba.

Pag pasok ko ng kwarto ay naroon si Elaine umiiyak habang nanonood ng bidyo.

"Ate, maghihiwalay na po ba sila mama at papa?" Umiiyak na sabi nito.

"Ah, hindi. May pinag-uusapan lang naman sila pero maayos din nila 'yun." I lied, again.

"Ah okay po." After I said that, she smiled.

Dumiretso nalang ako sa higaan ko at doon ko iniyak lahat.

Nagising ako ng mga alas dose y media noong gabing 'yon. Hindi ko na namalayan ang oras at hindi pa pala ako nakaka-kain ng dinner ko.

Nag-pasya akong lumabas ng bahay at nakita ko sa labas ng gate si Freydon.

"Gusto mo kumain tayo ng noodles sa malapit na 7/11 store?" Aya nito.

"Libre mo?" Natatawang sabi ko.

"Oo naman!" He said.

"Tara! Wala din naman ako sa mood para mag-stay dito sa bahay e." I agreed.

Umalis na kami ng bahay at habang naglalakad kami ay nag-uusap lang kami ng kung ano anong bagay.

"Kumusta ka?" Freydon asked.

I looked up and said "Honestly nakakapagod maging isang panganay."

"Hm, that's true."

" 'Yong tipong umaasa silang lahat sa'yo, yunt kapatid mo na walang ibang malapitan kundi ikaw dahil sa mga nangyayari sa'yo, it's just so tiring, you know?"

Hindi ko napansin na may luha na pala na tumulo galing sa mata ko.

"Go on." Freydon said.

"Sa totoo lang, ayoko nang maging panganay o siguro gusto ko bumalik nalang ang lahat sa dati na nakakatawa pa ako o kaya naman ay nakakapag-joke pa ako." Tuloy ko.

"Why don't you go out tomorrow? Tutal sabado din naman na bukas. Pwede mong ayain sila Yza at 'yong mga iba mong kaibigan na lumabas?" Freydon suggested.

"Oo nga 'no? Isasama ko rin kayo nila Sixth at Ely!" Tuwang tuwa na sabi ko.

"Yup!"

Hindi ko namalayan na nandito na pala kami sa 7/11.

"Anong gusto mong bilhin?" I asked.

"Um, siguro cup noodles nalang." Freydon said.

"Sige, ganoon na rin saakin." I smiled.

"Bayad po, ay dalawang kape na rin po pala." I ordered.

"Ito na po ma'am yung dalawang kapeng inorder niyo."

"Salamat po." Kinuha ko na ang dalawang kape at nilagyan ko na rin ng mainit na tubig 'yong cup noodles na binili ko.

Nang mainit na ang cup noodles ay nag-simula na kaming kumain ni Freydon.

"Satingin mo ba, makakayanan ko ang lahat nang 'to?" I asked Frey.

"Oo naman, ikaw pa. May tiwala ako sa'yo no. Na kakayanan mo nga lahat ng mga kritisismo ng mga tao sa school e. Malakas ka kaya!" Freydon said.

"Salamat, Frey dahil lagi kang nandiyan sa tuwing kailangan kita." I thanked him.

"You're always welcome, Tally."

Pagkatapos naming maubos ang cup noodles namin ay umalis na kami sa 7/11 dala dala amg mga kape na binili namin.

Hinatid na rin ako ni Frey sa bahay namin dahil daw ay delikado at baka mapano raw ako.

1:30 na madaling araw na pala, kailangan ko na ulit matulog, marami pa akong kailangang gawin para bukas.

Sabado na at pag gising ko ay 7:00 am pa lang nang umaga kaya bumangon na ako, napansin kong wala sila mama kaya tinignan ko ang kapatid ko, nasa kabilang kama siya, mahimbing ang tulog.

Pagka-baba ko ay dumiretso ako sa ref para tignan kung ano ang pwede kong maluto para sa akin at sa kapatid ko. Bubuksan ko na sana ang ref nang may makita akong papel at may sulat ito.

Cryztal, maiiwan ko muna kayo rito. Kailangan ko munang umalis para maayos na ang papeles para sa annulment namin ng papa niyo. Paki-bantayan muna si Elaine, ha. Baka maghanap na rin ako ng bagong trabaho para may pera tayo.

Pagkatapos kong basahin ang nasa papel ay tinago ko nalang ito, I did not cry when I saw it. There's no reason for me to cry.

Kailangan kong maging matatag at malakas para sa aming pamilya, saakin sila umaasa.
Nakaka-pagod mang maging isang panganay pero alam kong kakayanin ko iyon.

Nagsimula na akong mag-luto, akala ko kakayanin kong mag luto na hindi umiiyak ngunit hindi ko na napigilan ang sarili ko.

I see my young self kasama sila mama't papa at ang 4 years old na si Elaine.

Flashback

"Mga anak kakain na!" Naka ngiti si mama na tinatawag kami.

"Opo mama!" Tuwang-tuwa na sabi ko.

"Mama, hindi pa po ako tapos sa assignment ko." Naka busangot ang bata na si Elaine.

"Sus! Kunwari nag-aasignment ka e!" Binuhat ni papa ang nakakabata kong kapatid.

Masaya kaming kumakain sa hapag-kainan at nagbibiruan.

End of Flashback

"Ate?"

Pinunasan ko na ang aking mga luha at nag-handa na ako sa mesa.

"Tulungan mo na ako Aine sa pag puwesto, at kakain na tayo." I informed Elaine.

"Sige po. Ate, si mama? Nasaan?"

Wala agad akong nasabi agad sa itinanong saakin ng kapatid ko.

"Ah, wala may binili lang." Nag-isip nalang ako ng palusot.

"Ah, sige po." Pa tuloy lang si Elaine na kumakain.

"Lalabas muna ako para mag pa hangin, diyan ka lang." Payo ko naman sakanya.

"Sige po."

Pagkatapos noon ay lumabas na ako ng bahay namin, dumiretso ako sa garden namin para ilabas lahat doon ng hinanakit ko sa buhay.

I'm already tired of living, lagi nalang ba gan'to? Even from my school?! Oh, fuck!

I don't even know if I can still do this shit!

If I kill myself, will I be alright?

Hindi ko namalayan, nandito na pala ako sa terrace ng garden namin

Nagulat ako nang may humawak sa likod ko.

"Cryztal!"