The Untold Truth

Chapter #7

Third person's point of view

Pag-uwi ng bahay ni Cryztal, ang nanay niya ang sumalubong sakanya.

"Anak, ayos ka lang ba?" Her mom asked. Cryztal was surprised by her mom's question.

"B-bakit po?" Cryztal was stunned and couldn't speak. Her mom ignored her question and asked if how is she in school. "Anong nangyayari sa school mo? Ayos ka lang ba doon? May nangyari ba sayo?" Her mom said, concerned of her daughter.

Napag-isipan muna ng nanay ni Cryztal na mag-usap na muna sila sa taas kung nasaan ang kwarto ni Cryztal."Doon muna tayo sa kwarto mo mag-usap. Elaine, maiwan ka muna namin dito."

"Sige po." Ani Elaine, at pagkatapos noon ay umakyat na sila at pumasok sa kwarto ni Cryztal.

Umupo sila Cryztal at ang kanyang ina at sinimulan na ng kanyang nanay ang sasabihin nito.

"Na-kwento kasi ng dalawa mong kaibigan saakin na... May kinakausap ka daw pero wala naman silang nakikita. Ayos ka lang ba, anak? May bumabagabag ba sa'yo?"

After that, Cryztal told her mom the truth of what has been happening to her.

—————————————————————————Year 2017

Nasa classroom lang sila Cryztal kasama ang mga kaibigan niya na sina Yzavelle, Franzielle at Aiyana. Masaya silang nagkukwentuhan at nag-tatawanan.

Cryztal is a bubbly and friendly person, marami siyang kinakaibigan at halos lahat ay kilala niya dahil sa personalidad na iyon. Marami ring group of friends si Cryztal at isa na doon ang mga kaibigan niya mula kindergarten. Ang mga kaibigan niya na ito ay ang lagi niyang kasama.

Noong nag grade 11 sila ay nagka hiwa-hiwalay sila dahil sa mga strands nila.

Hindi mapili si Cryztal sa mga kinakaibigan niya dahil para sakanya ay mahalaga na maraming kaibigan. Kahit na marami siyang kaibigan ay hindi niya pa rin kinakalimutan ang mga kaibigan niya na kasama na niya mula kindergarten hanggang ngayon.

Matalinong bata si Cryztal at masayahingbata. Cryztal was a top achiever student and an active student. Marami siyang kaalaman sa ka-dahilanang mahilig siyang mag-basa ng mga libro mula noong bata pa lamang siya at kahit noon pa man ay marunong na rin siyang mag-sulat ng mga tula at kwento.

Ang pangarap ni Cryztal ay maging isang direktor at manunulat balang araw. Kaso... nag-bago ang lahat ng iyon noong isang araw ay narinig niya ang mga usap-usapan ng isa niyang friend group.

Pabalik ng classroom sina Kleo at Jean, habang si Cryztal ay nagsusulat sa journal niya nang mag-salita si Kleo.

"Teh, feeling boss si Cryztal!" Ani Kleo.

"Oo nga!" Pag sang-ayon naman ni Jean.

Nang marinig iyon ni Cryztal, tumigil siya sa pag-susulat at nahulog niya ang kaniyang panulat.

"Alam mo ba? Kaya ko lang naman siya kinaibigan kasi matalino siya." Ani Kleo

Patuloy lang si Cryztal sa pakikinig at hindi na siya makagalaw sa kina-uupuan niya.

"Tapos minsan feeling siya lagi yung tama!" Patuloy pa ni Kleo.

"Oo nga! Di ko nga rin alam kung bakit ko siya kinaibigan e." Ani Jean.

Hindi na napigilan ni Cryztal ang kanyang emosyon at lumabas na siya ng classroom nila.

Sinundan ito ng tingin nina Kleo at Jean at nag-simula silang mag bulungan.

_____-_____

Akala ko totoo sila
Akala ko kaibigan ko sila
Ano bang ginawa ko?

_____-______

Pagkatapos noon ay hindi na siya masiyadong nakikihalubilo sa mga tao at naging tahimik. Hindi na siya masyadong pala labas at madalas siyang nagmumuni-muni sa kaniyang kwarto. She also overthink a lot and having trust issues with her environment.

The perspective of the world also changed. She became stressed with her environment and then she started to have some hallucinations.

Her situation got worse, even at school she always talked to herself.

A lot of doctors tried to help her about her condition but none of the doctors really helped her in her situation.