(Uni Vers....)
"ဂျောင်ဂု ......"
နမ်ဂျွန်ခေါ်ပေမယ့် တုံ့ပြန်ခြင်းမရှိ အရက်ကိုသာ အဆက်မပြတ်သောက်နေလေရဲ့။ခြေယာဖျောက်တော်သည်လို့ပဲ ပြောရမည်လား သူတို့၏လူများ တစ်မြို့လုံးနှင့် တစ်ခြားနိုင်ငံများကိုပါလူဖြန့်ကာ ရှာသော်လည်း ဂျိန်းရဲ့အရိပ်အယောင် တစ်စက်ကလေးမှကို ရှာမတွေ့ခဲ့သာ ခုဆို နှစ်ရက်မြောက်ရှိလေပြီ။
ဂျောင်ဂုမှာလည်း သူ့အပိုင်လေး ပျောက်သွားတဲ့နေ့ကစ အရက်သောက်မပြတ်တော့။ အရင်ကထက်လည်း စိတ်ဆက်လာပြီး သွေးဆူလွယ်လာသည်။
"ဂျောင်ဂု အရက်ထိုင်သောက်နေမယ့်အစား တစ်ခုခု စဥ်းစားပါလား....."
တုံ့ပြန်မှုမလာ သောက်မြဲသောက်ဆဲပင်။
"မာကျောခက်ထန်တဲ့ ဂျောင်ဂု ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ ......"
ဒီစကားက ထိရောက်ပုံပေါ်သည် သောက်နေရာကနေ သူ့ကိုလှမ်းကြည့်လာသော ဂျောင်ဂု။
"မင်းအပိုင်လေးနဲ့ပတ်သတ်လို့ မင်းဆီမှာ အရှုံးပေးဖို့ နည်းလမ်းကလွှဲပြီး မရှိတော့ဖူးလား....."
"ငါ့ပုံစံက အရှုံးပေးတဲ့ပုံစံပေါက်နေတာလား ....."
အရက်ခွက်ကို စောက်ချရင်းတိုလာသော ဂျောင်ဂု။
"ငါ့အတွက် အရှုံးဆိုတာ လုပ်ငန်းပိုင်းပဲရှိစေရမယ် နှလုံးသားပိုင်း မပါဖူး နမ်ဂျွန်....."
"ဒါဆို မင်း ဘာလို့အရက်ပဲသောက်နေမှာလဲ တစ်ခုခု လုပ်ပါလား......."
"ဘာလို့အဲ့လောက်လောနေတာလဲ ပိုင်ရှင်ဖြစ်တဲ့ငါတောင် မလောဖူး....."
စိမ်ပြေမပြေထိုင်နေပုံက ဂျောင်ဂုမှာ အစကတည်းက အကြံအစည်ရှိပုံပင်။ကိုယ့်မှာသာ အမှားမကင်းလို့ စိုးရိမ်ပူပန်နေရတာ ။ဒီကောင် ငြိမ်နေကတည်းကရင်းကို သိခဲ့သင့်တာ။
"အစီစဥ်လေးပြောသင့်တယ်မထင်ဖူးလား ဂျောင်ဂု ။မဟုတ်ရင် ချာတိတ်မှာ သူ့အမှားမကင်းလ်ု့ဆိုပြီး အစားလည်းမစားသလို အိပ်လည်း မအိပ်ဖူး ဖြစ်နေတယ်....."
