(Uni Vers.....)
"တောင်းပန်ပါတယ် ....."
ယုရာဆိုတဲ့အမကော ဂျိန်းဆိုတဲ့လူကြီးပါ ပြိုင်တူ ဒူးထောက်တောင်းပန်လာသည်မို့ ထယ်ယောင်းမှာ တအံ့တသြဖြစ်သွားရသည်။ သခင်ကြီးကို ကြည့်လိုက်တော့လည်း မျက်နှာထားကတည်တင်းနေပြီ ထိုလူနှစ်ဦးကို မျက်တောင်မခတ်တမ်း စိုက်ကြည့်နေသည်။
"သခင်ကြီး ....."
သူခေါ်တော့ လှည့်ကြည့်လာပြီး ခုနကပုံစံနှင့် ခြားနားစွာ ပြုံးပြလာလေရဲ့။
"ယောင်းဆုံးဖြတ် ခံရသူက ယောင်းလေ ။ ယောင်းခွင့်လွတ်ရင် ကိုယ်လည်း ခွင့်လွတ်ပြီးသား။အရာရာ ယောင်းသဘော....."
"ဟို ယောင်း ခွင့်လွတ်တာမို့ ထပါတော့......"
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် တကယ်ကို ကျေးဇူးတင်တာပါ ထယ်ယောင်း......"
"ဟျောင်းသာဆို လုံးဝခွင့်လွတ်မှာ မဟုတ်ဖူး ယောင်း...."
ကျေးဇူးအထပ်ထပ်တင်ရင်း ထွက်သွားသော ထိုလူနှစ်ဦးကိုကြည့်နေရင်း နောက်ပါးကနေ ဆိုလာသော ဆော့ဂီဟျောင်း။
"ဟျောင်းကလဲ ခွင့်လွတ်လိုက်တော့ သူကောကိုယ်ကော အေးချမ်းတာပေါ့။ရန်ငြိုးရန်စတွေက ပူလောင်လွန်းတယ် မထားတာပဲကောင်းတယ်...."
ကာယကံရှင်ကိုယ်တိုင်က ခွင့်လွတ်ပြီဆိုမှတော့ ဟိုဆော့လဲ ထပ်မပြောရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။
"ဂျောင်ဂုက အပြစ်ပေးထားပြီးသား ချာတိတ်......"
တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလာသော ဦးဂျွန်ကြောင့် ထယ်ယောင်းပိုင်ရှင်ကိုကြည့်လိုက်လျှင် သူ့အကြည့်ကို နားလည်သည့်အလား ခေါင်းအသာ ငြိမ့်ပြလာလေရဲ့။
"ယောင်းကော အပြစ်ပေးပြီးသာ သိလား....."
ခေါင်းအသာ ခါရမ်းပြလာသော ဦးဂျွန်။ထယ်ယောင်းကို ဦးဂျွန်သူငယ်ချင်းက အထိမခံတုန်နေအောင် ချစ်တာလဲမပြောနဲ့ တကယ့်ကို အဖြူထည်လေး။
"ကိုယ်တို့လည်ကြမလား ကလေးငယ်....."
"သခင်ကြီးလိုက်မှာလား ....."
