bkdk

1.6

Evden çıkıyorduk. Deku ayakkabılarını giyiyordu bende kendime bakıyordum aynadan.
Arabaya doğru gidiyorduk. Ne alacağıma hala karar verememiştim.
Yolda bir şeyler alabileceğimiz yerler bakıyorduk.
Bakıyorduk hala.

"şurası güzel duruyo girelim mi" dedi Deku

"olur bakalım"

Güzel bi hediyelik dükkanıydı.
Bi kutu şekilli şukullu çikolata aldım bir de hoş bir kolye aldım. Güzel görünüyordu ikiside.

"Nasıl"

"Gayet güzel"

"Bi demet çiçek mi alsam bide"

"Gerek yok bu kadarı yeterli"

Arabaya tekrar bindik ve eve doğru ilerlemeye başladık.

.

"Merhaba İnko teyze ve anne"

Annem bana uzun uzun sarıldı sonra İnko teyzeyle de sarılıp hediyelerimi takdim ettim.
Beğenmişti açıkçası. Son olarak annem de Deku'ya sarıldığında masaya geçtik. İnko teyze masaya elleriyle yaptığı güzel yemeklerinden koymuştu. Bazıları annemin işiydi çok belli ki.

"Önce ellerinizi yıkayın"

"pf"

Lavaboya gittik ikimizde. Önce Deku ellerini yıkıyordu. Ani bir hareketle boynuna yapıştım. Kapı kapalıydı zaten. Boynuna nefesim çarpıyordu ve bunun Deku'nun hoşuna gittiğine kalıbımı basardım.

"Annemin evinde mi azıyosun anlamıyorum amk"

"Hayır ama aklıma geldikçe yaparsam boynun morarır"

"hmm o kadar mı istiyosun"

"eeh bilmem"

Deku ellerini yıkayıp arkasına döndü ve lavabonun tezgahına yaslandı. Bende ona yaklaştım.

durur muyum hiç

Ardından kollarını omzuma attı.

"kacchan" dedi nefesi yüzüme vuruyordu. İyice çekti kendine beni.
Bana çok yaklaştı. Öpücekti tabii ki. Tam dudaklarımız birbirine değmişti ki geri çekilip gülmeye başladı.

"Hey çok büyük bir pislikti bu"

"Akşam katlayarak veririm kacchanım"

"Peki bu sözü unutmayacağım"

Kapıdan çıktı bende ellerimi yıkamaya koyuldum.

.

"Afiyet olsun çocuklar"

"Öğrenci evi böyle yemek pişmiyodur tadını çıkarın"

"Kacchan sağolsun pişiyo Mitsuki teyze"

"Ay ay biz istediğimizde yapmazdı da ondan..."

"NE ZAMAN İSTEDİNİZ DE YAPMADIM"

"BANA BAĞIRMA SİNİRLENİYORUM"

"Tamam sakin olun"

Herkes önüne döndü ve yemeğini yemeye devam etti.

.

Yemek bitmişti ve hepimiz evdeki koltuklara doluşmuştuk. İnko teyze kurabiye ve çay getiriyordu Deku da ona yardım ediyordu. Televizyondaki bir TV programını izliyorduk. Çok büyük bir muhabbet geçmemişti. Ben ise hemen odalara dağılalım istiyordum.

Neden acaba

"Sağol İnko teyze"

"Afiyet olsun yavrum"

"Ee çocuklar dersler nasıl aranız nasıl"

"Gayet iyi"

...

Çok sıkıcı olmaya başlamıştı.
Pf pf.
Böyle aile yemeklerinden nefret ederdim zaten. Neyse ki Todoroki gibi işsiz biri vardı.

Yarım göt

Katsuki
Katsuki
Katsuki

Ne var

Çok sıkıldım

Ee

Sizin eve geleyim mi?

Aile yeneğindeyiz

AA
BENİ NASIL ÇAĞIRMAZSINJZ

SEN AİLEDEN DEĞİLSİN
AMK

KALBİMİ KIRIYOSYN
ONCA YAŞADIĞIMIZ ŞEYDEN SONRA
Bİ ÇOCUPUNUZ BİLE OLAMADIM HE

ÜF NE SAÇMALIYOSUN

neyse İnko teyzeye ve
Mitsuki teyseye selam söyle

söylwrim

Ee ne zaman dönceksiniz
haftaya gidiyoruz unutma

Aklımdan çıkar mı hiç

ilk defa seni bir şey için bu
kadar istekli görüyorum
neden acaba

hmm bilemem

.

"Hadi çocuklar yatın artık"

"Tamam"

"Aa katsuki bey siz bu kadar erken yatar mıydınız"

"İsteyince yatabiliyorum demek ki"

"Tamam ben sana koltuğu hazırlayayım Deku, bakugou senin odanda yatsın"

"Biz birlikte yatarız anne"

"Evet yatak geniş"

"Peki yavrum siz bilirsiniz"