"Menemen dediğimiz şeyin aslı domates biber yumurtadan oluşur benim yemek kültürü körelmiş sevgili, saygıdeğer ve çok af edersin ama salak kuzenim. SOĞANSIZ OLMASI GEREKLİ YANİ!"
"Burada damak tadı olmayan biri varsa aramızda o kişi sensin, SOĞANSIZ MENEMEN Mİ OLUR BE!"
Temari derin bir iç çekerek sabah öğle akşam hiçbir zaman eksik olmayan tartışmalarıyla Kankuro ve Sasori sabahın köründe yine o saçma tartışmalarından birini yapıyorlardı.
"Her şeye soğan ve sarımsak katmak zorunda değiliz Kankuro!"
"Tüm yemeklere tadını veren şey soğan sarımsak ve salçadır ama kafası kızıl olduğundan beyninin hata verdiği belli olan arkadaşım!-Gaara canım kardeşim sen mükemmelsin sakın üstüne alınma-"
Gece nöbetten daha yeni dönmüş ve yalnızca bir iki saatlik uykunun verdiği sersemlikle mutfağa adımını attı Yashamaru. "Hayırdır la sabah sabah deliriyonuz yine?"
"Dayı şu oğluna bir şey söyle'" / "Baba şu yeğenine bir şey söyle!" Aynı anda konuşmalarından dolayı birbirlerine baktılar. Birbirlerini sevmiyor değillerdi ancak yaşamları boyunca aralarındaki bu rekabetin sönmeyeceği kesindi.
"İkinize de bir şey diyeceğim olmayacak bak şimdi tövbe tövbe... Çıkın mutfaktan hadi ben hazırlarım kahvaltıyı." İkisini de kapıdan tam anlamıyla itip sertçe kapıyı kapattı. "Ah annem, çocuk bakmanın ne kadar zor olduğunu 'Anne olunca anlarsın...' derken haklıymış." Diye geçirmeden de edemedi.
"Gerçekten bravo(!)" salona mamur mamur gelen kardeşine ve kuzenine bakarak yalandan alkışladı Temari. Hiç büyümeyeceklerdi...
"Ne demek efendim, görevimiz."
"Göbek adımız tartışma ustası bizim, değil mi kuzen?"
"Tam üstüne bastın!" İkisi yumruk tokuştururken Gaara ve Temari artık sorgulamayı bırakmaları gerektiklerini anladılar. Eh, garip bir ilişkileri vardı işte.
Kahvaltı hazır olana kadar sohbet edeceklerdi ve aslında bu aile arasında çok tatlı bir hava oluştururdu dışarıdan bakıldığında. Eğer konu Temari'nin özel hayatına gelmemiş olsaydı...
"Eee Temari, nasıl gidiyor iş güç? Var mı böyle birileri hani anlarsın ya?" Sasori'nin ima ettiği şeyi anlamamasının mümkünatı yoktu. Muzip gülümsemesine karşılık Temari ifadesiz bir suratla baktı. Kalbi anlam veremediği bir şekilde hızlansa da...
"İlk önce kendi aşk dertlerinle ilgilenmen senin için çok daha iyi olacaktır Sasori. Olmayan dertlerinle yani."
"Ayıp oluyor ama." İncinmiş gibi yaparak kalbini tuttu Sasori. "Oysaki benim tek derdim kuzenimle iki kelam etmekti. Ama..." Yüzündeki o muzip gülümseme büyüdü. "Konuyu kendinden bana çevirmeye çalıştığına göre biri var demek ki, ha? Yanılıyor muyum?"
Temari bu sefer normalde duygularını saklamakta iyi olmasına rağmen soğukkanlılığını koruyamadı ve yanaklarının hafifçe allanmasına izin verdi.
"HASSBİNALLAH LAN!" Kardeşlerinin ve kuzenlerinin şaşkın bakışları arasında Sasori bağırmadan edemedi. "Ben aslında sadece şaka yapıyordum-"
"Abla?" Kankuro lisede gördüğü tüm drama derslerindeki performansla sesini titreterek sordu. Gaara bile bir şey dememesine karşın şaşırmıştı.
"Daha konuşamadım be! Hem öyle büyütülecek bir şey değil ki çocuğu sadece birkaç aydır tanıyorum, hoşlandığım falan da yok!" Sözlerine tezat oluşturan bir şekilde gözlerinin önüne onun simasının gelmesiyle yanaklarındaki kızarıklık arttı. "Sadece iyi bir çocuk, hepsi bu."
