İkinci Şans taekook

5ci bölüm😢

Jungkookdan 😬

Onu hissettim kalbimdeki o ani atış. İlk ayrılık tarihimiz hissettiğim bir şey dahada  vardı. İlk tanıştığımız yerde  ayakta durduğunu gördüm. Daha önce olduğu gibi, atmosferin tadını çıkarıyor ,ona hayran olmaktan kendimi alamıyorum. Bunun yanlış olduğunu biliyorum, salıvermemiz ve yolumuza devam etmemiz gerekiyor. Hayır böylesine  anıyı hatirlamak her şeyi dahada berbat hala getirecek .
Yüzüne baktım yüzünden yaşlar dökülüyor,
endişelendim. Sadece neden ağladığını bilmiyorum. Ve yüzü, ifadesi ne zaman böyle olduğunu görsem nefret ediyorum. Çok yaralandı yine de neden olduğu hakkında bir fikrim yok. Ayrıldığımız  için mi incindi?

Yoksa başka bir şey mi var? Ama o zaman neden kalmamı sağlayacak bir şey söylemedi? Neden bu ayrılık randevularını yapmak yerine yanında kalmam için bana yalvarmadı? (Pardonda niye yalvarsın  siktir git lan)

Arabayla eve giderken ondan bakışları kaçırmaktan kendimi alamıyorum. Pencereden dışarı bakıyor. Bana bakmayı hiç denemedi,  şimdi nasıl davrandığı konusunda endişeliyim. O asla böyle değildi.

Arabadan indiğimizde, benim yönlendirmem olmadan arabadan indi.

"Teşekkürler şey... Sanırım yarın işine gidebilirsin. Bu kadar yük olmak istemiyorum. Ayrılıyoruz yeterince işte yük oldum  Bir yere gitmek istersem sadece zeng ederem.Bu gün cox yoruldum dinlenmeye ehtiyacim var  ." dedi bana tek bir bakış bile atmadan.

"Dikkatli..."- dedim yönüne bakarken.

Şimdi evin içinde yürüyor. Peki 2 yıl sonra. Artık tüm evi ezberlemişti. Belirli bir bölgeye gitmesi için kaç adım atması gerektiğini biliyordu.

Neden onu umursuyordum ki? Demek istediğim, onu pek umursamıyorum ,ben sadece biraz endişeliyim. , Bangtan lisesini ziyaretimizden beri bana soğuk davranıyor. Şu an aklından ne geçiyor hiçbir fikrim yok. Ve ben bundan nefret ediyorum. Bilgisiz Olmakdan.

Taehyungdan😇

Arkama bakmadan eve girdim. Sadece şu an ne kadar incindiğimi biliyorum. Yani eğer geriye bakarsam ve sonra beni görürse belki kalbimin kırık parçalarını gözlerimin içinde görür.

Onun için mutluyum. Eğer o şimdi biriyle gerçekten mutluysa, ben onun adına mutluyum.

Sonraki günler benim için acı olmuştu. Tartışacak, bir yere gidecek enerjim yok. Daha ilk adımda aklımdaki her şeyi kaybettim. Pekala 6 adımım daha kaldı. Ama... Benim için çok zor. Özellikle bildiğim zaman kalbimin derinliklerinde tam olarak hazır değilim bırakmaliyim onu  Biliyorum, bir gün gitmesine izin vermeliyim. Ama şu anda yapamam. Yani, her gün gözyaşlarımla ağlayarak bitirdim. Sırf onu yavaş yavaş kaybetme düşüncesiyle bile doğru düzgün yemek yiyemiyorum.

Birliktelinizin  5 günü: ( 2haftaliğ süresinin  5ci günü yani)

Uyandım üzerimde sıcak bir şey hissettim. Sonra kokusunu aldim.
Hayal mi kuruyorum? Uyurken gerçekten bana sarılıyor mu? Ama bu bir rüyaysa, o zaman neden yüzünü göremiyorum?

Birdenbire gizlice ağladim.Tanrı nasıl olduğumu bilir onu özledim. Sıcaklığını nasıl özledim. Kokusunu nasıl özledim. Ama hepsi bunlar  yakında hiç olmamış gibi kaybolup gidecek. Tıpkı yağmur yağarken olduğu gibi yüzümden sürekli akan yaşları durdurmak için gözlerimi kapattım.

Sonra kollarının hareket ettiğini hissettim. İşte o zaman pozisyonumu değiştirme şansım oldu. Ondan arkamı döndüm sadece ondan kucağından ve kokusundan uzaklaşmak istiyorum. Aslında yapmam gereken şeyi yapmama yardımcı olmuyor. Ardından kollarını belime doladığımı hissettim. Daha da sıkılaşıyor.

O ne yapıyor? Hâlâ o kızla  yattığını mı düşündü? Beni onunla karıştırmış olabilir mi?

Sonra kalbimin buruştuğunu hissettim. Çok acı verici yavaş yavaş kendi gözyaşlarımdan ve üzüntülerimden boğuluyorum gibi hissediyorum.

Ondan uzaklaşmak için kollarını itmeye çalıştım. Ama o sadece kollarını belime doladı.

"Bunu özledim." - dedi tatlı sesiyle. "Böyle kalabilir miyiz? Sadece biraz?" diye masumca sordu.(Best jenieni sevirdin lavuk noldu ozlodum bon doyursen)cevap vermedim bunun yerine onun sarılmasıyla kendimi rahatlattım. Onun sarılmasını özlemediğimi ve sevmediğimi söylersem kendime yalan söylemiş olurum. Ama bu sefer işte kalbimi sızlatan gerçek bu. Çünkü biliyorum asla böyle demek istemedi. Veya bunu kastetmiş olsa bile, sadece   suçlu ya da belki benim için üzülüyor.

Sırtıma daha sıkı sarıldığında, kalbimdeki bıçaklar daha da derinleşti. Korkarım bir gün tekrar nefes alamayacağım. Kalbim bir daha atmayacak diye. Ayrıca bu acı üzünden kalbimin  yorulacağını hissediyorum.

Bırakmaktan korkuyorum yalnız kalmaktan korktuğum için değil. Bırakmaya korkuyorum çünkü kalbim onun için atıyor. Ve sadece  onu bıraktığımda kalbim atmayı bırakırsa? Kalp atışımı kaybetmekten korkmuyorum, kalbimdeki sevgiyi kaybetmekten korkuyorum. Yaşam ve ölüm arasında tek fark hissettiğimiz aşk. Annem bir keresinde, kalp atmayı bıraktığında aşk biter demişti. Artık buna hayat diyemezsiniz yani ölüm gibi. Sevgisiz yaşayan bir beden, yürüyen bir ölü gibidir ve her şey amaçsızdır.

Yehuu bitdi nasilidyi bu bölümde sevdinizmi

Oy ve yorum yapinnnnnn