Dünya'da çok fazla sahipsiz ruh vardı.
Nereye ait olduğunu bulamamış,hiç aşık olmamış,başka bir ruhla birleşememiş ruhlar..
Bu hikaye birbirine tıpatıp benzeyen iki kimsesiz ruhun birbirini bulması hakkında değil.
Bu hikaye bir aşk hikayesi de değil.
Bu hikaye Taehyung ve Jungkook'un hikayesi..ve siz bunun ne demek olduğunu öğreneceksiniz.
-
6 ay 6 gün önce / 18 Ocak
Kararlı adımları tepeyi aşıyor,tıpkı son bir kaç aydır hep yaptığı gibi bir elinde bir paket sigara diğer elinde bir poşet bira ile uçurum kenarında sabahlamayı umuyor.
Sabahlamaktan çok daha fazlasını istiyor aslında.Ancak o cesareti bulamıyor kendinde.
Son bir kaç adım ve sonunda evim dediği yere varıyor genç oğlan.Ancak kaşları çatılıyor oraya varır varmaz.Biri var.Evim dediği yerde bir başkası duruyor.
Gece gözüyle kim olduğunu görmesi zor ancak sarsılan omuzlarından ve gelen hıçkırık sesinden ağladığını anlıyor.
Kaşları çatılıyor,orda birinin durmasına mı yoksa duran kişinin ağlıyor olmasına mı içerleniyor bilinmez.
Yavaş ve temkinli adımlarla varıyor ağlayan bedenin yanına.Yandaki taşın üstüne oturuyor,ancak o zaman ağlayan beden yanına gelmiş bu genci fark ediyor.
İrkilerek ona döndüğünde Jungkook ona bakmadan elindeki bira şişelerinden birini açıyor ve beklemeden kafasına dikiyor.
Saatlerdir ağlayan Taehyung ise dibine kadar gelmiş bu genç karşısında ne yapacağını bilemez oluyor.Niye benim yanıma oturdu diye düşünüyor hatta.
"Yerime oturmuşsun" sonunda içmesine ara veren Jungkook'un tavrı sanki her gün gördüğü biriyle konuşur gibi .
"N-ne" Taehyung anlamaz bakışlarını atıyor ilk kez gördüğü bu bedene
"Yerime oturmuşsun diyorum" bakışlarını karşısındaki manzaradan alıyor ve yanında oturan bedene dönüyor,çok kısa hatta fark edilmeyecek kadar kısa sürede süzüyor onu.
Simsiyah yer yer alnına dökülen saçları,ağlamaktan şişmiş ve kızarmış gözleri,kendine olan sinirinden midir bilinmez ısırıp kanattığı dudakları,pembeleşmiş yanakları...
Güzel olduğunu düşünüyor.
Sonra bakışları Taehyung'un avucunda sıkı sıkı tuttuğu ve elleriyle kapatmaya çalıştığı şeye ilişiyor.Bir tabanca.
Aptal olduğunu düşünüyor.
Güzel ve aptal.
"Özür dilerim" fısıldıyor Taehyung.Gece yarısında tanımadığı birinden mi özür diliyor yoksa kendinden mi o da bilmiyor.
Jungkook onun ne dediğine dikkat dahi etmiyor "böldüm mü?" çenesiyle elinde tuttuğu tabancayı işaret ediyor.
Taehyung gözünden akmakta olan yaşlarla gülümsüyor hafifçe "dert etme,sonra devam ederim." Ardından ayaklanıyor ve kendine daha müsait bir yer bakmak adına bir kaç adım atıyor.
Şayet yanında bu genç varken ölmesinin trajik olacağını düşünüyor.Hatta belki traji komik.
"Korkak." Taehyung'un adımları yerinde sayıyor,tabancayı tutan elleri sıkılaşıyor "korkak?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Delibal / TaeKook
Fanfiction'Kim, beni yaşatman gerekiyordu, öldürmen değil.' - Taekook Yoonmin
