Sweet Talker

Second Year

(MICKIEL's POV)

The atmosphere looks gloomy because it is raining outside which is making me feel sleepy. Water drip on the window, some collided with each other, some paused and some didn't even touch the window and crashed in the ground. Staring at it didn't help. Quiet classmates plus the rain pouring?

What a great time to sleep. I think

Our subject teacher didn't come maybe because of the bad weather. Tinatamad akong gumalaw kaya naman hiniga ko ang ulo ko sa lamesa at nakatitig sa walang buhay na view sa labas ng bintana.

I realized that I am more comfortable with girls but of course bonding with boys is on top. Mas kaclose ko kasi ang mga babae kong kaklase kesa sa mga lalaki rito na akala mo kung sinong mga siga.

As I was staring at the window, I saw a girl who don't care how much the rains pour on her. She looks fine, so fine. The water drip on her face didn't bother her from smiling and laughing. Her hair bounce as she ran to the canteen while covering her head with her hands.

"Cute" I whispered to myself.

The dark, foggy, and gloomy outside became bright when I see her lovely fair skin face... Again.

"Hoy si Microphone tulala" pangungutya ng kaklase ko. "Dumaan ba naman crush niya"

"Bwesit, okay na sana pare kung hindi ko lang narinig yung nakakairita mong boses" sagot ko. Nawala ang liwanag na nakita ko dahil napalitan ito ng inis sa mga mapangutya kong kaklase.

I glare at them.

It's been what? A year?

"Yieee" tilian mula sa mga katabi ko ang nagpabuhay sa tahimik na paligid ng aming classroom.

Tumayo ako at lumipat doon sa malapit sa bintana dahil 'yon lang ang medyo malayong pwesto sa kanila.

"Tse! Hindi ko na 'yon crush"

"Hindi raw pero tulala kanina" nakipag apir pa sa katabi.

"Eurts boi! Tignan mo at sa bintana pa pumwesto para kapag dumaan crush niya ay kitang kita agad" dagdag pa ni Sean.

Tinakbo ko ang pwesto ko papunta sa kanila at nilolokong sinasakal si Sean gamit ang braso ko.

"Pare, crush mo!" nauutal na sabi niya dahil nga sinasakal ko siya. Ako naman na uto uto ay tumingin sa labas ng bintana.

"'yon oh! Hindi raw crush pero lumingon" tawa ni Derek.

"Iniisip niya siguro kung bakit 'yon natawa" saad ni Sean

Tinignan ko sila ng masama. "Hindi ha"

"Aysos pare, kilala ka na namin."

"Alam namin na nagseselos ka sa kasama niya kasi pinapatawa siya tapos ikaw ay TORPE" pang aasar sa akin.

Sasagot pa sana ako kaso dumaan nga ang babaeng tomboy raw ayon sa kanila pero nalaman ko-- sa tagal ko na rin rito sa school, nagkaroon ako ng mga tropa na malapit sa kaniya-- hindi raw siya tomboy at nagkaroon na rin ng nobyo dati pero mag dadalawang taon na rin daw na single.

Matalino sa klase at higit sa lahat ay maganda. Kung hindi lang ako nagpahalata na crush ko siya ay alam kong popormahan din sana siya ng iba kong kaklase.

Pero ako na 'to e! babakuran habang maaga pa

(KASSOPOEIA's POV)

"Grabe Tom, Basang basa ako sa ulan" I said while wiping the dripping water on my face, and pressing my damp hair.

"Syempre, sino ba naman ang lumalabas na alam na umuulan ang hindi mababasa?" he said, he is wiping the dirt on his white shoes. Tanga rin kasi e, alam na maulan ang panahon pero puting sapatos pa ang ginamit.

Patuloy ang aking pagpunas. "Ediwow, nagutom lang e. Bakit ba?"

Hindi siya sumagot kundi tinarayan lang ako at tumalikod sa akin.

Tusukin ko yang mata mo

An hour have passed yet our last subject teacher didn't come. Tumila na rin ang ulan kaya naman nagsi-umpisa nang umalis ang mga kaklase ko, ganoon din ako. Inaayos ko na ang mga nailabas kong gamit kanina sa bag ko.

"TITA ISANG MEDIUM PAIR" I said to the vendor. The pair means a fries on top and a juice or shake in the bottom. You can choose any flavor you want but mine is avocado, my favorite fruit.

While I am waiting for my order, I noticed the guy who's also wet from the rain, he probably didn't have umbrella as well. He's sipping the juice, making me feel thirsty.

Kung pupwede lang sabihin si Tita na nagbebenta kung pwede pakibilisan ay gagawin ko kaso nakakahiya rin e.

He is staring at me for no reason.

That didn't bother me, but his food? yes.

When I got my order. I remember na wala pala akong kasama umuwi. The anxiety rise up.

Pumunta akong plaza para hanapin ang kaklase ko ngayon na kaklase ko rin noong elementary.

"Hey, what time are you going home?" I asked sweetly.

"Huh? mamaya pa kami uuwi, tatambay pa e" sagot ni Quin, my not-friend-but-not-enemy-either classmate.

Tumingin ako sa kaliwa at kanan ko. Trying to grasps some words. "Ahh" pero ayoko umuwi mag isa. "I'll wait"

Bago pa magsalita si Quin ay umepal na ang lalaking kasama niya. Kung hindi ako nagkakamali, siya ang guy na kumakain lang kanina doon sa favorite store ko.

"Gusto ko na rin umuwi. Sabay na lang tayo!" suhestiyon niya.

"Sino ka ba? H'wag ka ngang epal. Hindi ka kinakausap" sagot ko. Naiirita talaga ako sa mga pabidang tulad ng gano'n.

I am harsh na. Sorry- a word I want to say to him but I won't. Importante nagsisisi ako.

Sa paglingon ko sa kaniya para sagutin siya ay napansin ko ang hindi gano'n ka guwapo pero makarismang mukha na mayroon siya.

He looks like a bad boy from the stories I've read. Piercing, tall, red lip, at higit sa ay moreno.

I hate to admit it but he's definitely my type when it comes to appearance.

Umakto siyang nasasaktan. Hinawakan niya pa ang dibdib niya para ipakita 'yon.

"Aray"

Tawanan naman mula sa mga kakilala ko na taga sa amin na sa tingin ko ay kaibigan niya.

That didn't bother me, I am just desperate. Kailangan ko ng kasama, hindi ako sanay na wala, ang kaso lang ngayon ay busy si ate kaya niya ako pina una nang uwi.

I shift my eyes back towards my classmate. "Sabay na lang ako sa inyo."

"Uuwi ka na 'di ba? tamang tama rin at gusto ko na rin umuwi. Sabay na lang tayo." He said again. As if I didn't reject his offer the first time.

Ano ba? Bwesit!

"I don't talk to someone I don't know especially GUYS" sabi ko. Expecting that it would be as sharp as a knife hoping it would make him stop.

"Bakla naman ako bhie!"

"Lalaki pa rin."

"Edi huwag na nga."

"Talaga lang"

Tinarayan ko na siya.

"Sabay pa rin naman tayo umuwi kasi sasabay ka sa kanila."

"Pakealam ko?" I then tsk at him. Nilampasan ko siya para umupo roon sa bench na nasa unahan niya.

"Sungit"