Nediyim 'abimin arkadaşı, iş arkadaşı, komşu ve yalandan sevgili rölü.' Hepsi bir arada toplanmış bu hikayede yer alıyor. Yakışıklı iki abide biriyle oluyorlar onların hikayesi de olacak zaten.
Yabancılardan, arkadaşa. Arkadaştan, anlaşmalı evlilik...
Uzun bir günün ardından eve gelip beni hele boğan kravatı açtım ve bir yere attım. Tavana bakarak Leyla nedensizce gözüme çarpınca gözlerimi kapattım. Yine onu gördüm, saçları uçuşarak bana koşuyordu ve bana gülümsüyordu. Dayanmayarak kalktım yerimden. Leyla sadece bir iş arkadaşıydı ve o kadar. Sadece küçük bir oyun oynuyorduk derken... ben bu gece ne diyecektim ki? Onu sevdiğimi... hayır canım aklımı kaçırmış olmalıyım. Ben sapık olmalıyım başka bir açıklaması yok çünkü bunun, her yerde onu görüyorum! Onun yanında hep olmak istiyorum, yanımdayken bile özlüyorum!her gözlerimi kapattığımda artık annemi değil onun yüzünü görmek beni o kadar çok mutlu ediyordu ki... bir kaç gün kabuslarım durmuştu nedensizce ve bunun nedeni kabuslar yerine onu görmem olabilir mi?
Tam kıyafetlerimi değiştirmeye yelteniyordum ki, telefonum çaldı hızla Leyla mı diye bakınca aslında onun değil babası aradığını fark ettim. Hızla boğazımı temizleyerek kendime çeki düzen verdim ve telefonu açtım. "Merhaba Mustafa baba. Noldu niye aramıştınız?" dedim en nazik sesimle.
"Bahçeye in." dedi ve benim bir şey demem izin vermeden yüzüme kapattı. Ailecek deli olduklarını düşünmeye başlamıştım.
Üzerim pek hoş olmadığını düşünerek normal günlük kıyafetlerimi giydim ve aşağıya indim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mustafa babayı tekli koltukta oturduğunu gördüm ve dirseklerini bacaklarına yaslanmıştı. Endişeli ve sinirli gözüküyordu nedense. Beni görünce ayağa kalktı ve onunla tokalaşarak üçlü koltukta oturdum.
"Noldu Mustafa baba? İyi misin?" dedim.
"Bak oğlum," diye söze girdi. "Şimdi sana garip geliyordur bu tepkilerimiz. Böyle çat çat kimsin, nesin, kimlerdensin falan. Kızımla ilişkiniz ne. Bak, sen beni tanımıyorsun ama benim çevremde sesiz sakin biri olarak bilinirim. Emekli bir öğretmenim ben. Şimdiye kadar bir sürü öğrenciyi mezun ettim. Bir tanesini bile elimi sürmedim yada onlara bağırmadım. Çok yumuşak bir kişiliğim olduğu bilinirim, hiç kalp kırmadım. Ama aile olmak başka, hatta baba olmak... bambaşka. Kızım seninle yada herhangi bir durumu olduğunda Mustafa ortaya çıkar." dedi ve gözlerim içine ciddi bir ifadeyle baktı. "Kızım için dünyayı yakarım ben."
Geriye doğru yaslandı ve kollarını göğüslerine birleştirdi. "Şimdi baba olmadığın için benim ne demek istediğimi pek anlamayacaksın." dedi.
Ben öyle bir şaşırmış bir etkilendim ki. Artık gerçekten ona göre Leyla çok önemli olduğunu anlamıştım. Dudaklarımdan sadece, "Haklısınız." Kelimesi çıktı.
Bir dakika boyunca sesize gömülmüştük ama Mustafa baba konuşulacak bir konu bulmuştu, "Demek iç mimarlığı yapıyorsun? Kızımla meslek taşı olmuşsunuz desene." dedi gülerek.
Gerçeği söylemem gerek değil mi? "Biz aslında... aynı şirketteyiz. Hatta... aynı projeye çalışıyoruz." dedim.
