«ហឹម ម៉ោងប៉ុន្មានហេីយ?»ជេយ៍បានងេីបឡេីងទាំងមមីមមេីព្រោះតែគេគេងបានមួយសន្ទុះធំហេីយ
«ម៉ោង9យប់»គ្រាន់តែឮចេញពីមាត់សុងហ៊ូនភ្លាមគេស្ទុះស្ទាប្រញ៉ាប់ប្រម៉ូលខោអាវគេដេីម្បីទៅផ្ទះវិញប៉ុន្តែសុងហ៊ូនឃាត់
«មិនបាច់ទៅទេយេីងខលទៅអ្នកផ្ទះឯងហេីយ ធ្វេីកុំភ័យមេីល»នាយនិយាយមេីលតែស្រួលណាស់ចឹងប៉ុន្តែមិនសម្រាប់ជេយ៍ទេគឺប៉ារបស់គេតឹងរឹងចំពោះគេខ្លាំងណាស់ ដោយមិនឲ្យគេទៅណាមកណាក្រៅពីសាលានោះទេ
«ប៉ុន្តែ-»
«គ្មានប៉ុន្តែអីទេនៅទីនេះហេីយ ម៉ាក់របស់ឯងឲ្យគេងនៅទីនេះហេីយ»ជេយ៍មិននិយាយអីក៏ងក់ក្បាលដេីម្បីប្រាប់សុងហ៊ូនហេីយបន្ទាប់មកនាយក៏សួរទៀត
«ឃ្លាននៅ?»ជេយ៍មិននិយាយអីម្តងទៀតបានត្រឹមតែញញឹមស្រស់ហេីយងក់ក្បាលដាក់នាយនឹងឯង ឯសុងហ៊ូនគ្រវីក្បាលរួចនិយាយថា
«ឯងនេះល្មមនិយាយខ្លះហេីយ»
«បាទ» (🥹)
«ចង់ញាំអីយេីងកម្មង»
«មិនដឹងទេ ញាំមីទៅ»នាយតូចនិយាយរួចក៏ដេីរសម្តៅទៅចង្ក្រានបាយរួចដកកញ្ចប់មីមកពីរកញ្ចប់ហេីយក៏
ស្រែកសួរសុងហ៊ូនដែលកំពុងគេងលេីសាឡុង
«អេបងហ៊ូន ញាំអត់?» (brotherទេកុំយល់ច'លំ🙏🏻)
«ធ្វេីមក»ជេយ៍ឮហេីយក៏នៅដាំទឹកស្រុះរួចពេលធ្វេីរួចរាល់ក៏លេីកយកទៅឲ្យសុងហ៊ូនដែលកំពុងអង្គុយមេីលរឿងខ្មោច
«ហ៎ករបស់បង»ជេយ៍រុញចានឲ្យសុងហ៊ូនហេីយក៏អង្គុយញាំបណ្តេីរមេីលរឿងបណ្តេីរជាមួយសុងហ៊ូនតែម្តងទៅដោយសារគេមិនដឹងធ្វេីដូចគ្នា តែសុងហ៊ូនមានដឹងឯណាថាជេយ៍ខ្លឆចខ្មោចមកចាក់រឿងខ្មោចមេីលទាំងយប់តែម្តង(សារីមីនាក់សរសេរ)
«អេបងហ៊ូនបិទទៅ»សុងហ៊ូនងាកមកមេីលមុខជេយ៍រួចក៏សួរ
«បិទធ្វេីអី?»
«ខ្លាច🥹»
«មិនបាច់ខ្លាចទេយេីងនៅនឹងតា៎ស»នាយឆ្លេីយហីៗដោយសារតែនាយមិនខ្លាចនោះទេតែមានដឹងឯណាថាជេយ៍ខ្លាចខ្មោចខ្លាំងនោះ
