[during the flight]
«បងហ៊ូនពេលណាទេីបដល់?»ជេយ៍បានលោទៅសួរសុងហ៊ូនដែលកំពុងតែអង្គុយមេីលរឿងនៅជិតជេយ៍ព្រោះគេមិនអាចលេងទូរសព្ទបានឡេីយចឹងហេីយក៏ចេះតែមេីលទៅដេីម្បីបំបាត់អផ្សុក
«ប្រហែល10ម៉ោងទៀត»
«ព្រះ!!ឡេីងយូ»
«បេីឯងបន្តនិយាយទៀតប្រហែលមិនយូទេ»
ត្រូវហេីយមកពីតាំងតែឡេីងមកជេយ៍និយាយនេះនិយាយនោះមិនឈប់សោះក៏ដោយសារតែគេមានអារម្មណ៍ថាcomfortableដែរពេលនៅជាមួយសុងហ៊ូនបែបនេះ«ខ្ញុំនិយាយទៀតក៏បានដែរចឹង»ជេយ៍និយាយទាំងញញឹមស្រស់ដាក់នាយធ្វេីឲ្យគេអស់សំណេីចចេញមកតែម្តងព្រោះតែគេនិយាយលេងធម្មតាតែនេះគេចង់ធ្វេីមែនអី😓(ពិបាកដែរបឋមឡេឡឺចឹងទ្រាំទៅបងហ៊ូនអេីយ)
«ហេីយឯងអត់ងងុយទេ?»
«អត់ផង»
«ម៉េចចឹង?»ជេយ៍មិនបាននិយាយអ្វីគេបានត្រឹមតែក្រវីក្បាលដាក់នាយក៏ជាសញ្ញាប្រាប់នាយថាគេមិនដឹងដូចគ្នានេះគេអត់ដេកពួនទេមែន?
«ចឹងបានភ្នែកឯងដូចខ្លាឃ្មុំ»នាយនិយាយហេីយក៏ចាប់អារម្មណ៍ឃេីញជេយ៍ទាញយកថ្នាំមួយកំប៉ុងមកហេីយក៏ចាក់ថ្នាំវាចេញមកដាក់លេីដៃតែសុងហ៊ូនក៏ស្គាល់ថ្នាំមួយនោះដែរ ដោយឃេីញជេយ៍រកយកមកផឹកគេក៏ឃាត់
«ឯងផឹកវាអត់ខ្លាចស្លាប់ទេអី?»ជេយ៍មិនបានតបតអ្វីនឹងនាយទេគេបានត្រឹមតែងាកមុខចេញហេីយក៏ទុកថ្នាំនោះវិញហេីយក៏លែងមាត់កអ្វីទៀតដែរបេីតាមមេីលតាំងតែពីដេីមមកគេមិនដែលខ្វល់ពីខ្លួនឯងស្រាប់ហេីយ ហេីយរឿងទាំងអស់នោះក៏គេដឹងដែរមិនមែនអត់ទេក៏គេចេះតែបន្តតាមនឹងទៅ តែ......ពេលគេងាកមុខចេញនឹងសុងហ៊ូនបានទាញមុខគេឲ្យសម្លឹងមុខគេវិញរួចក៏និយាយ
«នែយេីងចង់ឲ្យឯងល្អទេ ក៏ចិត្តម្លេះ»ពេលកំពុងនិយាយនាយក៏សេីចម្តងទៀតព្រោះតែគេអត់យល់ពីចរិតជេយ៍ប៉ុន្មានទេម្តងចេះម្តងចុះបានតា៎ចាប់ថេីបតេីសដោយសារតែគេចេះតែpoutរហូតឲ្យតែនិយាយ
(អត់ដឹងបកpoutនឹងបកទៅខ្មែរម៉េចទេ😭 but I have a pic as an examples)