Is it Lust? or Love? | MinWon

T H I R T Y E I G H T

THIRD PERSON'S POV

when Liam woke up from his nap, he notice that he's son is gone, hindi niya alam kung ilang oras siyang naka-idlip pero nagising na lang siya na wala na ang kaniyang anak.

“nandun lang ata 'yon kay Shiro.” sabi niya, pero hindi siya mapalagay kaya tumayo siya at lumabas ng opisina.

habang naglalakad siya sa hallway, marami ang bumabati sa kaniya, pero kahit na kailangan niyang i-distract ang sarili niya ay hindi niya magawa.

“saan ka na ba, Alexander.” he said to himself.

ayaw niya namang pumunta sa opisina ni Shiro kasi alam niyang nagpapahinga, kahit saan siya tumingin ay wala siyang nakita.

kinakabahan na siya, dahil saan niya makikita ang anak niya sa sobrang laki ng ospital na 'to?

nang makarating siya sa cafeteria, nilibot niya ang paningin niya sa buong cafeteria, at may nakita siyang isang pamilyar na bulto.

nakaupo sa isa sa mga upuan ng cafeteria.

at nagulat na lang si Liam.

na si Miguel ito.

kasama ang...

anak niya...

hindi, anak nilang dalawa 'yan...

mabilis na naglakad si Liam tungo kay Miguel, habang naglalakad siya ay lumalakas ang tibok ng puso niya na parang lalabas na ito sa kaniyang puso.

kasama ni Miguel ang anak niya...

anong ginawa niya...

gusto niyang umiyak...

gusto niyang yakapin ang dalawa...

pero natatakot talaga siya na sabihin kay Miguel ang totoo.

“Liam.” Miguel call him when he noticed that he was walking towards him.

napatigil naman si Liam sa harapan niya, pakunwaring kalmado.

“kasama mo pala si Xander.” sabi ni Liam.

“ah oo, nakita ko kasi kanina sa hallway, tapos ayon naglaro kami hanggang sa nakatulog.” responde naman ni Miguel.

tumitibok ng malakas at mabilis ang puso ni Liam, ano ba ang tamang gagawin?

“buti na lang at kasama mo siya.” Liam said.

pinakarga ni Miguel si Xander kay Liam, sa tumitibok pa rin ng malakas ang puso ni Liam, and the situation gets awkward.

“b-balik na ako sa office ko.” sabi naman ni Liam at ngiti lang ang responde sa kaniya ni Miguel.

nang umalis na si Liam sa cafeteria Kasama ng kaniyang anak, nawala na ang kaba sa kaniya, nawala na ang bilis ng tibok ng puso sa kaniyang dibdib.

nang pumasok na siya sa kaniyang opisina, nabigla siya dahil nakita niya si Shiro na nakaupo sa couch.

“gago ka.” sabi ni Liam.

“oh anong nangyari?” tanong naman ni Shiro.

pinahiga niya muna si Alexander sa bakanteng pwesto ng couch na inuupuan ni Shiro, napatingin naman siya sa kaniyang anak at napatingin kay Shiro.

“nagkita sila ni Miguel at naglaro pa.” 'yon na yung sagot ni Liam kay Shiro.

“unang laro nila bilang mag-ama?” tanong ni Shiro.

tumango na lang si Liam, hindi na niya alam kung anong gagawin niya.

——

nakangiti si Miguel habang nagma-maneho, nasa passenger seat niya si Cho, at napapansin nito ni Cho na kanina pa ito ngumingiti.

“masaya ka ba na nakalabas ako ng ospital o nakita mo si Liam kanina?” tanong ni Cho sa kaniya.

“both.” sagot naman ni Miguel.

“tarantado.” sabi naman ni Cho.

“at alam mo ba, nakalaro ko yung anak ni Liam.” Miguel stated.

napatingin naman si Cho kay Miguel, para bang hindi makapaniwala si Cho sa sinabi ni Miguel.

“'yan ba yung paraan mo para mapalapit la kay Liam?” tanong ni Cho sa kaniya.

“uhm, parang ganon, but I'll not gonna use his son, gagawa talaga ako ng paraan.” Miguel answered.

“that's good, have a closure talaga with Liam.” Cho said. “but no more fubu.” he added.

“of course, this time, I'll make it with him, with attachment of course.” Miguel response.

LIAM'S POV

“anak, paalam kay papa kung aalis ka ha? may phone ka naman na, pwede mo namang dalhin.” I said.

“papa, I want to play with my toys than cellphone po, kasi 'di ba I'm too young to use phone.” Xander responded.

“what I meant is, you can use your phone and contact when you're far from papa.” I reply.

napatango naman si Xander sa sinabi ko, he smiled at me so I kiss his forehead, I can't lose him.

I lose Miguel once.

oh, Miguel lose us, but I imagine myself with them.

I guess we will be happy?

but for now, I won't go near him.

nakakatakot.

ayo'kong masaktan ako.

ayo'kong masaktan si Xander.

“papa, if dada and I will meet, you will comeback to him ba or not?” tanong bigla sa akin ni Xander.

but you met him many times na anak.

I want to answer that, I want to tell him that I'll go back to him if they'll met again.

“If God will give us a chance anak, then I'll comeback to him.” I answered.

Xander's face lighten up, kung 'yan lang naman ang mapapasaya kay Xander, gagawin ko.

pero kasi hindi pa ako handa ngayon.

“ah! yesterday pala papa, nakalaro ko yung Model Guy!” Xander said.

“hmm? anong nilaro niyo?” tanong ko sa kaniya.

“nagtagu-taguan pa kami papa, and then we play habul-habulan.” he answered.

kinuwento niya sa akin lahat ng nangyari sa kanilang dalawa ni Miguel, napangiti naman ako, gusto ko silang makita na naglalaro.

gustong-gusto pero natatakot ako.

puno ng takot ang puso ko.

pero kaya naman, 'di ba?

give me a sign please.

I believe magkikita pa kami, yung kaming dalawa lang sana ni Miguel. ayo'kong masurpresa si Xander, kasi natatakot din ako na kamuhian niya ako.

“papa, are you listening pa po ba?” tanong niya.

“yeah, I'm still listening naman, baby.” I answered.

“ayon nga po, pero nakatulog na po pala ako eh.” he said and pout.

“sa susunod, before you play with that Model Guy, you need to sleep to gain energy, understood?” sabi ko sa kaniya.

“yes po, doc!” he response.

I chuckled and ruffles his hair, baka sa susunod makakasama na niya talaga si Miguel. hindi lang Model Guy ang itatawag ni Xander sa kaniya kundi daddy na.

sana matanggap niya si Xander ng buong-buo, dahil kung hindi...

hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko.