Hayatbaz

2. Seviye

"Herhangi birinin senden nefret etmesinin asıl nedeni; senin gibi olmak istediği halde asla senin gibi olamayacağını bilmesidir."

Victor Hugo

...

Herkes korkardı.

Herkes şeytanlardan korkardı.

Ama kimse şeytanların şeytan olarak doğmadığını düşünmezdi.

Adımlarım Koray Alev'in yanında durdu. üç kişinin rahatça sığabileceği koltukta oturmuş dik dik bakıyordu bana. Herkes susmuş olacakları izliyordu. Önüne geçip elimi uzattım. Gri gözlerime sabitlenmiş kahveleri uzattığım elime kaydı usulca. Dudaklarımı araladım,

"Tanıştığıma memnun oldum Koray Alev Kandemir. Ben Kayla Çelik, bu koltuğun gerçek sahibi." Sırıttım yavaşça. Gözleri kısıldı. Sol eli yumruk olmuştu.

Ben Kayla Çelik, bu koltuğun gerçek sahibi.

"Puanın kaç?" dedi gözlerini devirerek.

"9885." dedim tek kaşımı kaldırarak. Nefesini verdi sertçe.

"Oyunda iki lider olamaz. Bu imkansız." dedi bahane sunarak.

"Açıklama yapmalarını bekleyeceğiz. O zamana kadar ayakta mı kalayım. Ayıp." dedikten sonra dilimi damağıma vurarak üç kere 'cik cik cik' sesi çıkardım. Başımı iki yana salladım gülerek. Bu olaydan tek zevk alan psikopat bendim herhalde.

Cevap gelmemesiyle, "Koltuğunu paylaşmayacak mısın?" dedim alay dolu sesimle. Koltuk zaten üç kişinin rahatça sığabileceği kadar büyüktü. Sadece sinir bozucu olmakta üstüme yoktu.

Vakti geldiğinde paylaşmana gerek kalmayacak. Burası bana ait, hep öyle kalacak. Koltuğumu senden alacağım.

Gözlerini kapattı ve yutkundu. geri açıp "Geç ama en kısa zamanda açıklama yapmalarını isteyeceğiz." dedi gözlerime bakarken. Yana kaydı. Rahatça yanına oturup bacak bacak üstüne attım. " Elbette." dedim başımla onaylayarak.

Herkes kendi işine döndü ama gözerini arada buraya diktiklerini biliyordum.

"Oyun başlıyor son 1 dakika herkes hazır olsun! Tekrar ediyorum. Oyun başlıyor son 1 dakika herkes hazır olsun!" Tekrar etmeyi kim sevdirdi hoparlörün başındaki kadına Allah aşkına!

"Başarılı olmanı dilerim." dediğinde başımı ona doğru çevirdim.

Eminim öyledir.

"Eminim öyledir." dedim dürüst davranarak. Duraksadı. Gözlerini kırpıştırdı anlamayarak.

"Böyle bir karşılık beklemiyordum." dedi. Dudaklarımı yukarı kıvırdım sakince.

Odayı bir anda bembeyaz bir sis bulutu kapladı. Bayılmalara doymuyoruz, bayıla bayıla bir hal oldum arkadaş. Gözlerimi kapatmadan önce saniyelik bir anda Koray Aleve baktım. Yangın rengi gözleriyle beni izliyordu. Gözlerimi kapatmadan gözlerim karardı. Ona bakarken bilincimi kaybetmiştim.

Yanlış anlamazsınız umarım Koray Bey. Gözlerinize bayıldım ama öyle değil.

🎮

Gözlerimi açmaya çalıştım. Gözlerim her kırpışımda göz kapaklarım daha da ağırlaşıyordu sanki. Gözlerimin önünde karartıların geçmesini bekledim. Aynı gün iki kere bayıltmıştım. Bu çok zararlıydı. Gözlerimi açabildiğimde odağımı bulup son olanları hatırlamaya çalıştım.