Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayalet Uzuv, kesilen vücut parçasının sanki yerindeymiş gibi hissedilmesi anlamına gelen kalıptır.
Doktor Gordon, bazı geceler, kâbuslar yerine rüyalar görürdü. Rüyasında hep futbol oynuyordu. Rüyanın en saçma kısmı da buydu herhalde. Futbol, popüler bile değildi Amerika'da. Ama hep kullanabiliyordu bir çift bacağını. Bazen yürüyor, bazen koşuyor, bazen araba sürüyor, yani eskiden yapabildiği şeyleri yapıyordu. O kadar gerçekçiydi ki bu rüyalar, gülümseyerek uyanıyordu sabahlara. Sonra, his bile etmeden önce tek bacağının orada olmadığını; bastonu gözüne çarpıyordu oturduğu evde.
Bu ev, tek kişiye göreydi, küçüktü; Doktor Gordon'ın, önceki yaşamına kıyasla gösterişten uzaktı oldukça. Mobilyaları sadeydi, tek bir görüntü bozuyordu bu sadeliği:
Mavi bir ayıcık...
Hep oradaydı, bekliyordu ayıcık sahibini bulmak için. Doktor Gordon, o güne de o ayıcığı alarak başladı. Kahvaltı bile etmeden, her zamanki taksiyi çağırdı. Ne de olsa, gerçek hayatta araba bile kullanamazdı.
Eski Doktor Gordon ölmüştü. Legal çalışan doktor artık yoktu.
Eski Doktor Gordon olsa, karısının evine girebilmek için izin almazdı. Kapıyı çalmazdı. Onun zili uzun uzun meşgul ettiğini gören taksici de, her sabah evinden aldığı bu adamın sabrına hayranlık duymaya başlamıştı. Kendisi, kendisiyle görüşmek istemeyen bir kız çocuğunu görmek için o kadar uzun süre çabalamazdı. Arabasının gazına bastı taksici.
Gordon, kapıda her zamanki gibi Alison'ı bulamadı. Onun yerine genç bir adam vardı... Elli yaşındaki Gordon, "Demek artık birlikte yaşama aşamasına gelmişler ha..." diye geçirdi aklından. Genç adam; neşeli, cana yakın bir tavırla, "Bay Gordon!" dedi. "Diana'yı mı görmeye geldiniz?"
"Evet."
"Çağırayım."
Gordon için, bekleme süresi başladı. Böyle sabırsız zamanlarda, normal insanlar ayaklarıyla yerde tempo tutarlardı. "Tak, tak, tak, tak..." Ama onun yerine parmaklarını kullandı Gordon. Kovuşturduğu kollarından birinin ucundaki parmaklarıyla, diğer kola ritim tutmaya başladı. Diana yerine, her zamanki yüzünü göstermeye karar vermişti Alison.
"Lawrence..." dedi. "Diana seni görmek istemiyor."
Bu, "Ben seni görmek istemiyorum," tavrındaydı. O yüzden Lawrence, elindeki ayıcığı adamın eline tutuşturdu. "Bunu ona verir misin?" diye o da cana yakın olmaya çalıştı. "Bu bana Diana'yı hatırlatıyordu. Artık Diana'ya vermek istiyorum bunu."
"Mavi bir ayıcık..." diye konuştu adamın yerine Alison. "On yedi yaşındaki bir kız için."
"Bir ayıcık değil," dedi Lawrence. "Bir ayıcık deyip geçiyoruz ama, o bir maymun."
"Eminim Diana maymunu sevecektir," diye yorum yaptı adam.
Kaç yıl geçmişti? Sekiz yıl. Evet, evet, tam sekiz yıldır o maymun, nihayet ait olduğu adrese ulaşıyordu işte. Bundan sonra ne yapmalıydı? Kahvaltı. Evet, evet, kahvaltı...
