Çünkü seni otuz saniye hissettim, iki dakika yirmi üç saniye boyunca izledim, bir dakika kırk saniye ise hayal ettim. Benim mavi, yaz aşkım; dört dakika otuz üç saniyeydin ama bir ömür sürdün.
sizde yaz sarkisi birakin uste, size yazi hatirlatan bi sarki 🍀 kucuk guney italya kasabamiza hosgeldiniz burasi limon kokuyor parfumlerinizi disarda birakinn
__
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✧˖ °🐚✩°｡⋆
Jungkook üzerindeki siyah tişörte ve siyah şorta kısa bi bakış attı odadaki boy aynasından. Biraz sonra kapıyı açıp kararmış havada bedenini odadan ayırdı. Yemek saatinin geçtiğini biliyordu ama açlıktan ölmek üzereydi. Üstüne bir de bilmediği bi yerde tamamen farklı bi yemek kültürüyle ne yiyeceğini bilememesi baş ağrısına sebep oluyordu.
Balkondan geçerken anne ve babasının kapının önünde duraksamadı bile. Onların erken yattığını bir de yoldan geldiklerini düşünerek hiç rahatsız etmedi ve merdivenlerden aşağı indi. Balkonda gördüğü insanların masalarda gruplar halinde sohbet edişi o an dikkatini çekmedi ve onlara bakmadan binadan ayrıldı. Bu saatte açık olabilecek bi yer bulacağını sanmıyordu. İtalyanların çok ilginç bulduğu rahatlık seviyesi yüzünden kimsenin geç saatlere kadar küçük kasabada dükkanını açık tutacağına inanmıyordu ama gene de gezmekten başka çaresi yok gibiydi. Biraz olsun serinlemiş havayla rahattı şimdi, belki de gidip akdenizi görmeliydi.
Beyaz kapıyı tekrar arkasından kapatırken iki üç adım atıp sokaktan ayrılmayı düşünüyordu ki arkasından hiç beklemediği bi ses yükseldi. "Jungkook!" Şaşkınlıkla tanıdık sese döndü.
Bir saat kadar öncesinde tanıştığı kızı karanlıkta sarı saçlarından tanıyabilmişti. Ellerini kapıya yaslamış, kafasını kapıdan uzatmıştı. Sadece kafasının görünmesine o an gülmek istese de gülmedi. "Chaeyoung?" Adını doğru hatırlayabilmesi o an için içini rahatlattı. Sarışın saçları aklını karıştırıyordu, sanki adıyla saçları hiç uyuşmuyor gibiydi.
Kızın gelmeyeceğini anlayınca attığı adımları geri çevirdi ve karşısına dikildi. Neden hala dışarı çıkmadığını anlayamıyordu. "Bir şey mi söyleyecektin?" Kaşlarını kaldırdı usulca. Karanlıkta sarmaşıkların arasına yerleştirilmiş küçük ampüllerin yüzünü ne kadar aydınlattığını bilmiyordu ama kızınki kapının üstündeki lamba yüzünden yeterince ortadaydı.
Chaeyoung isimli kız gözlerine bakmıyordu. Halbuki bi kaç saat önce pek de utangaç bi yapısının olmadığını düşünmüştü. "Ben acıkmış olabileceğini düşündüm." Gözlerini genç adamın arkasında iki saniye kadar gezdirdikten sonra tekrar gözlerine çevirdi. "Makarna yemek ister misin?"
Jungkook şaşkınlığını gizleme gereği duymadan dudaklarını araladı. Karşısındaki kızın kendisini düşüneceğini hatta böyle bi teklifle geleceğini elbette beklemiyordu. Genç kız ise gözlerine bakmaya devam ediyor, teklifini öylesine yapmadığını göstermek adına bi kaç kırıntı beklentiyle çekik gözlere bakıyordu.
