Mis Kokulu 18+

0.3

"hassiktir"

"has siktirrrr"

"nasıl yani beni artık küçük bir kız gibi görmediğini mi söyledi?"

annemin sesiyle irkildim "umaayy"

"efendim anne" diyerek aşşağı yanına indim.

"ben iki dakika markete incem kızım akşama nermin teyzen, karam ve karamın sevgilisiyle bize gelcekler sende evi süpür ben gelene kadar "

ne beynimden vurulmuşa döndüm karamın sevgilisi mi? nasıl olabilir aklım almıyordu annem kapıyı çekip çıkmıştı ama ben hala olduğum yerde gözümü kırpmadan dikiliyordum. kendime geldiğimde direk elime telefonu aldım kendi hattıma geçip karam abiciğime hesap sorcaktım

umay: abi akşam bize geliyormuşsunuz da annemden duydum ne ara yenge yaptın

yazıp teleonu koltuğa fırlattım mesajin gelmesini bekledim ve bir bildirim geldi

karam abi : uzun mesele ya umay pek sevgili sayılmayız gelince anlatırım ben sana 

umay: tamam abi

içimi bir anda bir huzur kaplamıştı ya çok aptaldım ya da öyle olmadığına inanmak istemiştim.

2 saat sonra

kapı zili çalar çalmaz hızla aşağı koştum. kapıyı açtım ve birde ne göreyim ırmak abla karamın koluna girmiş yüzüme gülümsüyordu

ırmak abla mahallenin en sevilen kızıdır baya güzel bir fiziği, harika bir yüzü vardır. herkesle çok cana yakındır annesini küçük yaşta kaybettiği için babası ve üvey annesi ile bizim karşı apartmanda yaşıyolar pek iyi bir hayatı olmadığını ve babasının ona kötü davrandığı tüm mahallede bilinen bişeydir.

"hoş geldiniz"

"hoş bulduk umaycığım nasılsın" dedi nermin teyze

"daha iyi olamazdım nermin teyze"

"nasıl yani umay" dedi ırmak abla 

"hiç ya içeri geçsenize, ben paltolarınızı alıyım"

karam suratıma gülüp yanımdan sıyrıldı annemle de hoş geldiniz nasılsınız muhabbetleri falan bittiğinde diğer hattımdan karama yazdım

05***:o yanında ki kız yani ırmak o kim oluyo öyle 

karambey: bu seni ilgilendirir mi acaba

05***: öyle diyosun yani

bir yandan öfkeyle karam abinin suratına bkarken ırmak ablayla gözlerimiz keşisti

"sen ne yapıyorsun umay kuzuum" 

ırmak ablayı severdim ama bugğne özgü ona karşı bir antipatikliğim vardı

"oturuyorum işte ablllaaaacığım görmüyo musun?"

"ablanla düzgün konuş umayy" dedi annem

"dalga geçiyodum ırmak ablam ciddiye almaz anne"

ırmak ablaya dönüp gözlerimi dikip altan sırıtıyordum gözlerini benden çekip anneme döndü 

"olur öyle büşra teyze gençler işte yeni ergenliği bitiriyolar"

işte şimdi ırmak ablaya daha önce hiç duymadığım kadar öfkelenmiştim ki karam söze girdi

"umay işte çok da büyütmeyelim her zaman ki hali alıştık artık"diyip kahkaha attı ve bana göz kırptı 

aradan biraz zaman geçti mutfağa su almaya diye kalktım ve arkamdan birinin geldiğini hissettim mutfağa girip arkamı döndüğümde karamın yüzü ile afalladım

"pişt ufaklık sende bugün bi haller var he"

"ne hali abi ya"

"bilmesek bana aşıksında ırmağı kıskanıyorsun diycez yani"

gözümü devirdim "belki kıskanıyoz" olamaz mı yani

"ne"

"ne ne"

"kıskanıyon mu öyle bişe dedin sanki"

"yok abi yanlış duydun"

"iyi öyle olsun"

kapıya doğru yöneliyordu ki dayanamayıp sordum 

" e abi siz şimdi nesiniz anlamıyomda"

hızla arkasını dödü 

"umay sen bana aşık mısın"

devam edecek