အသားဖြူဖြူ ဆံပင်ရွှေရောင် မျက်လုံးနက်နက်နဲ့
နူးညံ့သယောင်ထင်ရပေမယ့် တစ်ဖက်မှာလဲခက်ထန်မှုကတစ်ပြိုင်ထဲပေါ်နေပြန်ရော အဖြူရောင် တီရှပ်ပေါ်မှာ ကော်ဖီ အစွန်းရာကြောင့် အတော်လေး စိတ်ရှုပ်သွားပေါ်ရတဲ့ အကြည့်နဲ့" အား.. Sorry ပါ ကျွန်တော်အခန်းကအထွက်မှာမမြင်လိုက်မိလို့ပါ ဘယ်လိုတောင်လုပ်ပေးရပါ့မလဲ
မသ်ိဘူး ဗျာ"
"မလိုဘူး " ဟုတစ်ခွန်းသာပြောပီး ဟန်းဖုန်းခလုတ်
ကိုသာဆက်တ်ိုက်နှိပ်လျက်
" Hello ဦးလေး ကားထဲက ကျွန်တော့အင်္ကျီအပိုကို
ယူပီး Dr Kim အခန်းထဲလိုက်ခဲ့ပါ " ဟုတစ်ဖက်ကို
ဖုန်းဆက်ပြောပီး အကိုရှိရာဆေးရုံခန်းသို့သာဝင်
သွားလေသည် ဘာလဲ ဒီလူတောင်းပန်နေတဲ့သူကို
တောင် အဖက်လုပ်သင့်တယ်မို့လား??? ထားပါသူ
အဆင်ပြေတာပဲ ငါလဲတမင်လုပ်တာမဟုတ်ပဲ
ထိုစဉ် ဓာတ်လှေကားအဝင်အထွက်၌
" ဟော ဦးလေး ကျွန်တော့ကိုမှတ်မိလား ဟို Jung Kook ကိုကူရှာပေးတဲ့.. "
"အား မှတ်မိတာပေါ့ Kim Kim , Kim Tae Hyung
ဟုတ်တယ်မို့လား ?"
"ဟုတ် ဦးလေးက နေမကောင်းလို့လား ဆေးရုံကို"
"မဟုတ်ပါဘူး သခင်လေးကို လိုက်ပို့ရင်း အဝတ်ယူ
လာပေးပါဆိုတာနဲ့ .." လက်ထဲမှာ ရှပ်အဖြူတစ်ထည်ကိုင်ထားသည် ဒါဆို အစောကလူဆီကိုလာတာ
များလား ဒါဆိုအစောကလူက ?????" ဟို သခင်လေးဆိုတော့ Jung Kook များ တစ်ခုခု
ဖြစ်လို့လား "
"မဟုတ်ပါဘူး ဒါက သခင်လေး Park ပါ သခင်လေး Jung Kook ကတော့ ကားပေါ်မှာကျန်
နေခဲ့တယ် ကဲကဲ ဒါဆို ဦးလေးသွားပီနော် "သခင်လေး Park ? သူများလား Jung Kook ရဲ့ လူ
ဆိုတာ ဒါဆိုကောလဟာလတေထဲကလို အဘိုးကြီး
လဲမဟုတ်သလို လူမိုက်ပုံလဲမပေါက်ပါလား ဘာတေပါလိမ့် Tae Hyung တစ်ယောက်တွေးရင်း
ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည် ဟုတ်တယ် Hyung ဆီ
လာတာ Hyung တော့သိလိမ့်မည် Hyung ဆီကငါ
မေးရမည်။နောက်နေ့ ..
" Hello.. Hyung, Morning !"
" ဟင် စနေမနက်ကြီး ဆေးရုံလာလို့ပါလား ဘာလဲ
အိပ်ရတာအဆင်မပြေပြန်ဘူးလား Tae "
"မဟုတ်ပါဘူး ဒီတိုင်းအားကစားရုံကအပြန်ဝင်လာ
တာ Breakfast လဲဝင်ပို့ရင်းပေါ့ " ဟုပြောလျက်လက်ထဲက အသင့်ပါလာသည့် ကော်ဖီနဲ့ Sandwich ကိုမြှောက်ပြလိုက်သည်
" Ok ထိုင်စေ လူနာကြည့်ချ်ိန်မစသေးတာမို့ breakfast တော့စားလို့ရသေးတယ် but Hyung က
morning coffee တော့သောက်လာခဲ့ပီးပီ "
"ဒါဆို Coffee တော့ ကျွန်တော်သောက်ရတာပေါ့
ကဲ sandwich တော့ Hyung စားမယ်မို့လား " ဟု
ဆိုကာ အိတ်ထဲမှထုတ်၍ Dr Kim ရှေ့ချပေးလိုက်
သည်
" ဒါနဲ့ Hyung မနေ့ကလေ ဒီအခန်းကကျွန်တော်အထွက် အပြင်မှာ Hyung လူနာလို့ထင်ရတဲ့သူနဲ့
တ်ိုက်မိသွားတာ အဝတ်တေတောင်ကော်ဖီတေစွန်း
ကုန်တယ်ထင်တယ် "
"မနေ့က လူနာ?? အော် Jimin ထင်တယ် Tae အပြန်
ဝင်လာတာ Jimin တစ်ယောက်ပဲရှိတာဆိုတော့ ဒါ
ကြောင့်ကို အဝတ်တေလဲပီး စိတ်ရှုပ်ပုံပေါက်နေတာ""Jimin ?? အကို့လူနာလား သူလဲကျွန်တော့လိုပဲ
အိပ်မပျော်တဲ့ ရောဂါလား ?"
" လူနာရဲ့ကိုယ်ရေးကိုယ်တာမို့ လျို့ဝှက်ချက်ပါ"
ဟုဆိုကာ မျက်စိမှိတ်ပြလာသည့် Hyung မရပါ
ကျွန်တော် ထပ်သိရမှဖြစ်မည်မို့လား" ဒါနဲ့ Hyung နဲ့ကုနေတာကြာပီလား ဒါတော့ဖြေ"
"အင်း လွန်ခဲ့တဲ့ ၃ နှစ်လောက်ထဲကဖြစ်မယ် ဘာလို့
လဲ သူများအကြောင်းက်ိုစိတ်ဝင်တစားမေးနေရတဲ့
အကြောင်းရင်း ????""အွန်း: သူ့ညီနဲ့ကျွန်တော်က အတန်းတူမို့ပါ ရောဂါ
ကြီးများဖြစ်နေတာလားလို့ စိုးရိမ်ရုံပါ""ညီ ?? Jimin မှာညီရှိတာလား Hyung သိရသလောက်မရှိပါဘူး လူလွဲနေတာမဟုတ်ဘူးလား "
"ဟင် မလွဲပါဘူး ညီဟုတ်မှာပါ အထိန်းဦးလေးကြီး
ကအတူတူပဲဆိုတော့လေ ""အော် Tae က Jung Kook ကိုပြောနေတာထင်တယ် ညီမဟုတ်ဘူးလေ အင်း.. ညီတော့မဟုတ်ဘူး
Hyung လဲဒီလောက်ပဲပြောနိုင်တယ် Tae မင်း Jung kook နဲ့ရင်းနှီးတယ်ဆိုရင်တော့ အဝေးဆုံးမှာနေတာ
အဆင်ပြေလိမ့်မယ် "" ဘာလို့လဲ Hyung ?? ဘာလို့လဲ "
"အများကြီးမပြောပြနိုင်ပေမယ့် Jung Kook နဲ့ခင်မင်ရတာက ညီ့အတွက် လုံခြုံမှုမရှိနိုင်ဘူးဆိုတာတော့ Hyung အတက်ပြောနိုင်တာမို့ ကင်းကင်းနေပါ Tae " ဒီလိုတားရုံကလွဲပီး မရှိလို့ တောင်းပန်ပါ
တယ် Jung Kook မင်းလဲ Hyung ကိုနားလည်ပေး
နိုင်မယ်မို့လား ဒါ Hyung' ညီလေးကိုကာကွယ်နိုင်
မယ့်နည်းလမ်းမို့ပါ ....
YOU ARE READING
လှောင်အိမ်
Fanfictionအတောင်ပံတေကျိုးကြေသွားပါစေ အဝေးဆုံးထိပျံ သန်းကြည့်လိုက်ပါ ကလေးငယ်