01.

1.5K 41 16
                                    

Ik klik wat met mijn muis op mijn beeldscherm, terwijl mijn ogen steeds een stukje naar links glijden. Naar de jongen die een stukje links van me zit, om precies te zijn. De jongen waar ik al de hele dag op wacht, tot ik hem weer in mijn armen kan nemen, hem kan zoenen hem hem kan vertellen hoe erg ik hem heb gemist vandaag.
"Matt" Ik draai mijn hoofd snel naar rechts, waar Anton me vragend aankijkt. "Waarom zat je zo naar Milo te staren? Als je 'm wat wil vragen kan dat gewoon he, vindt hij nooit erg" Ik schudt mijn hoofd. Ik hoef hem niets te vragen, ik wil hem gewoon bij me. "Zat gewoon een beetje te dagdromen, niks aan de hand" Probeer ik Anton te overtuigen. Hij knikt, en gaat weer door met zijn werk.

Ik focus me weer op mijn eigen scherm, maar kan het niet laten om even naar hem te kijken. Hij grijnst lichtjes en gebaart met twee vingers dat ik op mijn werk moet letten. Ik rol speels mijn ogen, maar doe wel waar hij op doelt. Ik moet nog een paar uurtjes. Nog een paar uurtjes tot hij weer van mij is, tot ik weer met hem mee naar huis mag.
Meestal blijven samen als laatste over op kantoor zodat we samen naar huis kunnen. Zonder dat iemand het ziet. Als iemand dit te weten komt, hebben we een groot probleem. Al onze vriendschappen staan dan op het spel. Zelfs heel bankzitters staat dan op het spel.
"Hey uh Matt" Koen, die naast mij is komen staan, tikt me op mijn schouder. "Ik ben weg, dus je bent nog alleen met die twee josti's. Aangezien jij vaak sluit; laat de sleutel even onder de plant liggen. Kan ik er morgen in" Verbaasd kijk ik hem aan. Morgen? "Ik heb die afspraak met de mentor van die stagiaire weet je nog" Das waar ook. Wie maakt er ook een afspraak op zaterdag? Koen hoogstwaarschijnlijk niet, dat zou hij nooit zelf voorstellen. Heeft die mentor waarschijnlijk wel weer gedaan. Saai en zuur wijf is dat ook.
"Ja hoor is goed" Ik weet dondersgoed dat ik hier niet alleen de deur uit zal lopen, en ik weet ook dondersgoed dat dat waarschijnlijk zoenende zal gebeuren.

Koen zegt nog snel gedag tegen de laatste drie overgebleven; Ik, Anton en Milo.
En het probleem is dat Anton mijn grootste angst is. Hij kan erg oplettend zijn, zo kent hij mij ook door en door. Net toen ik naar Milo zat te staren merkte hij het op, terwijl iedereen anders het aan zich voorbij had laten gaan. Ik dagdroom wel eens vaker namelijk. Ook speelt het mee dat aan het einde van de dag ik en Milo was meer durven. Net die ene knipoog geven, net die ene geile blik naar elkaar werpen. Als Anton dit soort dingen op gaat vallen, zijn we de lul.

"Matt" Ik wordt door precies die jongen waar ik angst voor heb om ontdekt te worden, uit mijn gedachtes gehaald. "Zou je het erg vinden de laatste 15 minuten van de video te editten? Ik heb afgesproken met een paar maten om uit te gaan" Vanbinnen glimlach ik breed, maar dat kan ik hem niet laten merken. "Tuurlijk. Ga jij maar lekker zuipen" Zeg ik Anton. "En, nog op wijvenjacht?" "Vrouwen" Verbeter ik Milo gelijk. "Gleuven" Ik rol mijn ogen grinnikend. "Stoffige muffenkutten" Zegt Anton en pakt ondertussen zijn sleutels van zijn bureau af. Na deze opmerking liggen we met z'n drieën in een deuk. Het rijtje met bijnamen voor vrouwen is weer compleet gemaakt.
"Nou goed. Ik ga ervandoor. Succes nog jullie" Anton steekt zijn hand op, en loopt daarna de deur uit.
Ik blijf zitten, doe alsof ik bezig ben met werk. Dat ben ik natuurlijk niet; hoe zou ik me kunnen concentreren als ik weet dat ik over een uur met deze knappe jongen naast me in bed lig?
Wanneer ik de auto van Anton weg hoor rijden, kijk ik naar die jongen. "Ben je klaar?" Vraag ik hem. Hij knikt en klikt snel een paar tabladen weg. "Helemaal klaar"

Stiekem || Bankzitters Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu