Stiekem || Bankzitters

05.

Matthy pov:

Rustig zitten we door de vooruit naar buiten te kijken. De lucht is ondertussen oranje geworden, waardoor het echt een prachtig uitzicht is. Het strand, waarvan de duinen zacht heen er weer gaan. De zee die steeds verder naar voren kruipt en de mooie lucht... Ik wil hier niet weg. Het is hier rustig, kalm. De auto is lekker warm, en met zijn lichaam ook nog eens tussen de mijne voel ik me veilig. Ik zit op zijn schoot, dit keer op de manier zoals normaal zou zijn; mijn rug tegen zijn borstkas aan. Ik heb mijn hoofd tegen zijn sleutelbeen gelegd, en zijn armen heeft hij rond mijn buik geslagen. "Matthy" Ik knik als antwoord, ik heb geen zin om voor niets mijn mond open te doen op dit moment. "Kunnen we niet even naar buiten? Even naar het strand?" Ik frons mijn gezicht, en kijk hem schuin aan. "Waarom?" Vraag ik. "Gewoon. Gezellig" Zegt hij schouderophalend. Ik glimlach, en geef hem een kusje. "Als jij dat wil, nou dan doe ik dat" Zing ik grinnikend.
Zo gezegd, zo gedaan. Met onze jassen aan lopen we door de zachte wind over het strand. Mijn handen heb ik ver in mijn jaszakken gestopt, en mijn capuchon heb ik op gedaan. Milo, die naast me loopt, slaat zijn arm om me heen en trekt me dicht tegen hem aan. Ineens heb ik het totaal niet koud meer. Een warme gloed gaat over mijn lichaam heen. Eentje die ik alleen maar krijg als hij in de buurt is. Ik kijk op naar hem, en glimlach. Hij geniet van dit, aangezien hij niet eens doorheeft dat ik naar hem kijk. Normaal ziet hij het wel en kijkt hij me terug aan, maar nu niet. Een teken dat hij het leuk vindt en dat is alles wat telt. Dat hij gelukkig is.

Dan toch merkt hij me op. Hij glimlacht naar me en geeft me een kus. "Is er wat?" Vraag ik hem, als zijn glimlach van zijn gezicht verdwijnt. Zijn handen pakken mijn heupen uit het niets vast terwijl hij stopt met lopen. Hij draait mij recht voor hem, en drukt mijn heupen tegen de zijne aan. "Miel, wat doe je?" Grinnik ik. "Mag ik je wat vragen?" Vraagt hij. Meteen veranderd mijn gezicht. Oh, dit is serieus. "Ja, natuurlijk" Zeg ik, half in shock. "Waarom hebben we geen relatie? Ik bedoel, we doen alles wat je doet als je in een relatie zit. Het enige ding is dat we het stiekem doen" Zegt hij. Zijn handen wrijven steeds van mijn onderrug naar mijn kont en zo weer terug. "Uhm..." Stamel ik. Eerlijk gezegd weet ik het ook niet zo goed. "Zou je dat willen dan?" Vraag ik om meer informatie bij elkaar te kunnen rapen. "Als we iets officieels hebben, betekend dat dat je vanaf dan ook echt verder wil, kan en gaat. Dat mensen het dan dus ook te weten gaan komen. Iedereen in Nederland, om precies te zijn. Want zodra het bij iemand anders dan ons terecht komt loopt het als een vuurtje uit de hand" Leg ik hem uit. Zuchtend kijkt hij weg.
"Waarom is dit zo fucking moeilijk?" Roept hij uit. Hij laat zijn handen van me afglijden en wrijft ermee over zijn hoofd. "Elke keer weer dat gezeik met die duizenden smoesjes dat we weer eens met een of ander wijf hebben geneukt terwijl jij het bent. De meest prachtige jongen van deze hele fucking aarde heb ik mogen neuken maar ik kan er niks over zeggen" Hij is duidelijk gefrustreerd, wat ik begrijp. "Ik weet het Milo. Ik- ik vind het ook moeilijk. Ik vind je zo godverdomme leuk... En niemand die het te weten mag komen" Ik roep met hem mee. We zijn beiden nog net niet aan het schreeuwen tegen elkaar. Nu is het niet écht tegen elkaar persoonlijk, meer dat we iemand nodig hebben waarbij we onze frustraties kwijt kunnen. En aangezien we een geheime... iets... hebben is de enigste persoon tegen wie je dat kan kwijt kan de ander.

"Wanneer komt toch eindelijk die dag dat ik het uitschreeuwen mag? Dat iedereen die ik ken weet dat jij van mij bent voor altijd?" Ik zucht luid, en pak hem bij zijn arm beet. "Ik weet het niet, oke? Ik zou willen dat hier nu de hele wereld om ons heen zou staan en ik ze allemaal, stuk voor stuk, zou kunnen vertellen hoe fijn ik me bij jou voel. Hoe een gelukkig gevoel jij me geeft en hoe blij jij me maakt. Hoe goed onze seks is en hoe prettig het is als ik daarna in je armen in slaap val. Maar dan kan niet, Milo. Dan is alles wat we hebben opgebouwd, van vriendschappen tot bedrijf tot imago, naar de tering!" Nu schreeuw ik wel. Elk woord wat ik zojuist mijn keel uit schreeuwde is waar. Elk fucking woord, en dat maakt me boos. Want het klopt; al zou hier de hele wereld voor ons staan, ik zou het willen uitschreeuwen van hoe veel ik van deze jongen hou. Want het is zo; ik hou van hem. Met heel mijn hart.