Sabah alarmın sesiyle uyandım demek isterdim ama tabiki annemin bağrışıyla uyandım yine her zamanki gibi kahvaltıyı hazırlamam için çağırıyodu.
-Kız gelsene buraya her zaman senimi beklicez biz baban kalkmadan kahvaltıyı hazırla
Kafamı sallayıp kahvaltıyı hazırlamaya başladım 15 dakikanın sonunda herşey hazırdı babam da kalkmış sofraya oturmuşlardı ilk defa babamdan azar yemedim baya şaşkındım derken.
-bu sofrada peynir göremiyorum ben. dedi.
𝑑𝑖𝑙𝑖𝑛𝑖 𝑒ş𝑒𝑘 𝑎𝑟ı𝑠ı 𝑠𝑜𝑘𝑠𝑢𝑛 𝑛𝑒𝑟𝑖𝑠
𝑦𝑎 𝑑𝑒𝑚𝑒 ö𝑦𝑙𝑒 𝑝𝑒𝑘𝑚𝑒𝑧 𝑠𝑢 𝑏𝑒𝑛 𝑛𝑒 𝑏𝑖𝑙𝑖𝑚 𝑎𝑦𝑟ı𝑐𝑎 𝑠𝑒𝑛 𝑏𝑒𝑛𝑖𝑚 𝑖ç 𝑠𝑒𝑠𝑖𝑚𝑠𝑖𝑛 𝑏𝑎𝑛𝑎 𝑏𝑒𝑑𝑑𝑢𝑎 𝑒𝑑𝑒𝑚𝑒𝑠𝑠𝑖𝑛 ℎıℎ
-Kime diyorum ben.
Korkudan yerime sinmişdim ağzımı bile açamıyordum.
-Sen iyice başına buyruk olmuşsun cezanı kesmek gerekir yürü bodrum katına.
Korkuyla babama baktım 17 yıldır en korktuğum yer orasıydı.
-Düş önüme hadi.
Korkuyla kafamı sallayıp babamı takip ettim büyük bodrum kapısını açıp içeri girdik ve o tokat sesi yankılandı boş odada.
Göz yaşlarım birer birer akmaya başlamıştı korkudan tir tir titriyodum bir tokatla daha yere düşmüştüm ve o kemer sesi korkuyla babama baktım daha geçmeyen yaralarıma yenileri eklenicekti babamdan defalarca özür diledim.
-Baba söz bidaha unutmicam bidaha olmicak özür dilerim baba lütfen vurm-
Sözümü bitiremeden sırtıma vurmaya başlamışdı bile.
5 yaşıma kadar hiç vurmadı bana ama kızdığında gelip buraya kapatırdı klostrofobimden dolayı hep bayılırdım bide onunla uğraştığı için daha çok kızardı.
6 yaşıma geldiğimde dolapta bir tane çikolatalı pasta vardı yemek için dolaptan aşağıya indirecekken yere düşürdüm pastayı tabiki annem gördü ve babama söyledi ilk dayağımı o zaman yemişdim.
Ben Asel Neris hayatı boyunca hep sevgisiz büyümüş hor görülmüş şiddetle büyümüş biri...
Babamın ardı kesilmeyen kemerle vuruşlarına dayanacak gücüm kalmamıştı gözüm yavaş yavaş kapanıyordu belkide bu son gözümü kapatışımdı...
✩ ✩ ✩ ✩ ✩
✩ ✩ ✩ ✩
✩
✩ ✩ ✩ ✩ ✩ ✩
✩
✩ ✩
✩
