Saatler sonra uyanmış aynadan kızarmış gözlerime soluk yüzüme bakıyordum.
Hayat hiç adil deildi kimisi mutluluğu yaşarken kimisi dertlerle mücadele ediyordu.
Bu ev bana o kadar yabancıki her dakika ağlamak istiyordum burdan çıksam nereye gidicektim reşit olmama az kalmışdı nasıl çıkıcaktım bu sıkıntıdan daha 24 saat olmadan başlamışlardı kardeşimiz deil demeye.
Kapının çalmasıyla düşüncelerimden ayrıldım içeriye ege girdi abi demeyi o kadar çok isterdim ki..
Önce yüzüme baktı ,kızarık gözlerime... Bana acımış gibi gözüküyordu
-Yemek yicez seni düşündüğümden deil fikrimi sorarsan hiç inme annem çağırmamı istedi o kadar diyip kapıyı sertçe kapatıp gitti.
Beni düşündügünü sanmamışdım neden öyle dediki.
Beni istememelerini anlıyorum ama çok acıkmışdım onu dinlemeyerek telefonumu alıp aşagıya indim.
Koridor çok karışıkdı ortalıkda kimseyi göremiyordum sonra bizi kapıda karşılayan Ayfer ablayı gördüm
-Ayfer abla evdekiler nerede
-Yemek odasındalar kızım gel yardımcı olayım diyip beni yemek odasına yönlendirdi
İçeri girmemle tüm bakışlar beni buldu
Herkese iyi yaklaşmlar diyerek Ege'nin yanındaki boş yere geçtim bir anda bağırdı
+Burası idilin yeri
Sahiplenmesi... Kendime acıyorum cidden
+Özür dilerim bilmiyordum diyerek idilin oturacağı yerin yanındaki boş sandalyeye oturuyordum ki bu sefer Giray bağırdı orası Asaf abimin yeri
Gözlerim dolmaya başlamışdı
+Özür dilerim neresi boş dediğimde çağlar
+yardımcı ablaların yanı diyip gülmeye başlamışdı
Yekta bey
+Kes sesini çağlar
Gökayın yanındaki sandalyeyi göstererek
+Orası boş kızım oturabilirsin asaf abin ve İdil gelince yemeğe başlarız
başımı sallayıp gösterilen yere geçtim
Aptaldım o kadar boş sandalye varken neden onlardan uzak bir yere oturmadiysam rezil oldum cidden
Kısa bir süre sonra zil çaldı ve merdivenlerden İdil abi diye bağırıp koşarak indi. Herkes kapıya bakıyordu
İdil kapıyı açınca içeriye siyah saçlı bir erkek girdi büyük ihtimalle bahsettikleri asaftı bu İdil asafın boynuna sarıldı ve asafda ona karsılık verdi elindeki çikolatayı idile verdi ve
+Senin için güzelim bugün zor şeyler atlatmış olmalısın
Gözüm ikiliyi izliyordu ne çok özenilcek şey vardı kim istemezdi böyle denli ilgi görmeyi idile göre benim yaşadıklarım daha zordu bence.
İdil abisine teşekkür edip masaya geçtiler
Asafın gözü benim üzerimde durdu
İdile dönüp
+Arkadaşın mı güzelim
Yekta bey
+Kardeşin o senin asaf
Asaf sinirle yekta beye bakıyordu
+Baba konuşmuşduk sonuçlar ne olursa olsun hiç birşey degismicekdi herkes kendi hayatına devam edicekti siz öyle yapamamışsınız ama biz öyle yapicaz önceden nasilsaydi şimdide öyle olucak
Bizim tek kız kardeşimiz İdil yabancıların hayatımızda yeri yok
Canım bugün yeterince yanmamış gibi daha fazla yakıyorlardı masadan kalkıp
+Afiyet olsun herkese
Gidiyirdumki Eslem hanım seslendi
+Kızım dur lütfen çok üzgünüm otur beraber yiyelim lütfen
Tebessüm edip
+Ben doydum eslem hanim size afiyet olsun diyip yemek odasını terk ettim
Doymuştum o sözleriyle onlara hiç bir zararım dokunmamışdıki neden bana bu kadar düşmanlardı.
En erken zamanda burdan gitmeliydim benim yüzümden huzursuzluk çıkmasını istemiyordum.
Kaldığım odaya giderken arkamdan bağırış sesleri duyuyordum sanırım çok büyük aile kavgasına sebep olmusdum tüm suç benimdi gelmeyi kabul etmemeliydim.
Sonunda odaya varmıştım her akşam yatmadan önce vucudumdaki yaralarıma krem sürerdim ama yanımda hiç bir şey yoktu yarın eski evime gitmeliydim eşyalarımı almak için.
Okadar yorulmusdumki kendimi yatağa atıp gözlerımi kapattım.
Lütfen oy verin...
