Bizim dokunmaya kıyamadığımız kardeşimizi sen nasıl ağlatırsın
Bu çok fazlaydı bitmişdim artık.
Anladım bu hayata hep acı çekmeye gelmişim bir gün umarım bana bunları yapanlara aynısı olurdu da beni anlayıp pişman olurlardı aklıma yazdım asafa ömrüm boyunca abi demicektim.
Gözyaşlarımı tutamadım kendimi dışarıya attım.
Yürüdüm yürüdüm en sonunda uçurum kenarına gelmiştim.
Ne zordu yaşadıklarım ağlamamam için hiç bir sebep yoktu ne yapacaktım ki böyle ne kadar sürcekti.
İdili çok seviyorlardı ömrümde bir kere bile kimseden bu değeri görmedim.
Doğru kimsem yoktu zaten.
Burdan kendimi atıpda herseyden kurtulmak varken korktum.
Ölmekten.
Korktum.
Oysa çözüm olcakdı kurtuluşdu bu.
Hayatımda ölmeden önce yapmak istediğim o kadar çok şey vardı ki bunları yapmadan ölme düşüncesi kötü hissettirdi .
Atlasam
Bu derin sularda kaybolcaktı bedenim herkesden uzak olacaktım.
Korkuyordum.
Atlamasam
Önümde güzel yıllar olcalmıydıki
Birseyler duzelcekmiydi
Oturduğum yerden ayağa kalktım uçurumun ucuna kadar gittim.
Aşağıya baktım fazlasıyla korkutucuydu
Hayatımda önemi olmayan insanlar için canıma kıymak saçma geliyordu
O kadar kırgındımki insanlara, hayatıma, aileme...
"Aile" o kadar uzak bir kavramki bana ailem olucak insanlar şimdi idilin yanındaydılar.
Ya ben.
Yapayalnız tek başına
Hayatta kalmak için sebebim yoktu.
Kimsenin olmadığı gibi.
Kendimi hazırlıyordum atlamak için
Bir el beni tutup kendine çekti
Oy verin lütfen...
