7.Bölüm

312 16 0
                                    

Sabahın erken saatlerinde kalkmışdım eski evden alışkanlık her zamanki bağrışlarla uyanmamışdım buna mutlumu olayım yoksa dün yediğim hakaretleremi üzüleyim.

Acaba onlara haber etmeden eve gidip eşyalarımı alsam kızarlarmıydı.

Kimi kandırıyorum umurlarında bile olmaz. Elimi yüzümü yikayıp aşağıya inemeye başladım üstümdeki kıyafetler çok rahatsız ediyordu artık ve dün süremedigim kremler acısını belli ediyordu yaralarımın.

Aşağıya indigimde idili gördüm kıyafetlerinden anlaşılırsa yürüyüşten gelmişe benziyordu.

Bana gülümsedi ama bu gülümseme öyle güzel bı gülümseme deildi.

Beni sevmedigini belli eder bir ses tonunda

+Günaydın Asel yada istenmeyen mi demeliydim

Onun ne derdi vardı acaba benimle

Bende ona samimi bir gülümseme gönderip

+Günaydin İdil dedim

İdil

+Yüzsüz gibi neden evimizdesin herkes seni istemediğini acıkca belirtiyor neden hala burdasın kimse seni sevmiyor anla işte kendini sevdirmeyemi çalışıyorsun 

Evet sabah dozmuda almışdım

Tam cevap vericektimki arkamdan çağlarin sesini duydum

+Utanmadan cevapmi vericeksin birde

Yeter ama artık ben sessiz utangaç içine kapanik bir kız olabilirdim ama bu kadarıda yeter

+Utanabileceğim ne var bunda
diyerek Tersledim

+Tabi utanmak nedir bilseydin zaten kardeşi olan insanlara kardeş olarak gelmezdin

+Ben sizin için gelmedim Eslem hanım ve Yekta bey istedikleri için geldim kendini çokda değerli sanma sen nasıl onların çocuğuysan bende onların cocuğuyum evet onlarla büyümedim ama DNA sonucunu kimse değiştiremez dimi ben yanım ailemin yanı anladınmı beni burdan kovmaya calışmaktan vazgeç çünkü burdan gitmicem

Yalan en kısa zamanda gidicektim korkuyla bir  geri adım attım kesin vurucakti bana

+Sen-

Sözünü kesen gökay olmuşdu

+Kes artık abi Asel haklı onun yanı ailesinin yanı

Ne cidden benimi savunmuşdu.

Gökay bana sinirli bakmışdı ama hiç beni istemediğini dile getirmemişdi yani istediginide getirmedi tabi

+Ne diyorsun gökay kendine gel o idili-

+Abi idili bende seviyorum ama asel'in bir suçu yokki ona bu kadar yüklenmemizin manası ne

İdil ağlamaya başladı

+Sen beni sevseydin arkamda olurdun abi o kızı savunmazdın

Koşarak odasina çıktı

Arkasından gökay ve çaglarda çıktı

Ege içeriye alkışlayarak girdi

+Bravo kardeşimi ağlattığın için
Bravo günümüzü mahvettigin için

Gözümden bir damla yaş düştü yorulmuşdum ağlamaktan güçsüz düşmekten  hiç bir şey yapmamişdimki ben doğru dürüst konusamamışdım bile

Ardında içeriye Asaf girdi

Bir sen eksiktin zaten

+Ne oldu

Ege hemen

+İdili ağlattı

Asaf bana öyle bir bakmışdıki babamdan korktuğumdan bile daha fazla korkmuşdum

+Benim kardeşimi ağlatma cürretini nerden aldın öyle bir bagırdiki

Hemen atıldım lafa

+Asaf ab-

+Abimi? Sen kimsin de bana abi diyorsun bana bak birdaha ağzından asla abi kelimesini duymiycam bana karşı bizim dokunmaya kıyamadığımız kardeşimizi sen nasıl ağlatırsın

Lütfen oy verin...

Yıllar Sonra... Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin