The Visual of you

Chapter Three

"KIERRA!" Nagising ako sa sigaw ni daddy, kaya lumabas ako sa kwarto ko.

"Ano yun dad?" Tanong ko.

"Pack all your things." Malamig niyang sinabi sakin.

I'm turning 16 years old, and this is my life since mom left us.

"Why would I do that?" Balik ko sa kanya.

"Your tita Helen will pick you up from here." sabi niya na nag pabigla sakin.

"Tita Helen? Do you still have a connection with that woman?" tanong ko sa kanya.

"Wag ng masyadong maraming tanong Kierra" naka talikod lamang siya na akmang aalis na siya bigla ko nalang siyang...

"Why? Kasi ayaw mong makita ko ang pinag gagawa mo? Daddy! 3 months pa lang na wala si mommy b-bakit mo ako pinag tatabuyan? ganoon lang ba ang turing mo sakin? hindi ka nag paka tatay sakin, admit it may babae ka ba ng mawala si mommy? l-lagi ka nalang late umu-uwi, because of that stupid woman right?" sunod sunod kung sabi sa kanya na hindi ko na malayan na sinampal na pala ako ng sarili kung ama.

"You don't have the right to say those damn words, Mikierra!, hindi nag paka tatay? alam mo na ba ang sinasabi mo? palibhasa lunod na lunod ka lang sa pera ko at pera ng mommy mo! dba gusto mo yun? binigyan ka na ng kotse kahit hindi kapa disiotso! lahat na sayo na, pati ari-arian ng mommy mo! tapos ganyan ka sakin? may ipinag mamalaki ka na ba? pinapahiya mo lang ako lagi sa mga bisita natin! noong nakaraan naalala mo pa ba yun ha? binisita ka nila Gio at ni Rhein hindi mo man lang sila dinapuan ng atensyon! pinsan mo yun side ng mommy mo! kahit anong gawin ko talaga sayo ganyan ka talaga, ewan ko paano ka pinalaki ni papa, umayos ka Mikierra ayaw ko ang uga-" naputol ang sinabi ni daddy ng may biglang marahas na humawak sa kamay ni daddy na akmang sasampalin nako.

"Matteo, ugali ba? paano ko ba pinalaki ang apo ko? pinalaki ko siya ng maayos kaya wag mong ibato sa kanya ang pagkukulang mo bilang isang ama, ama ka nga pero hindi kita nakita na alagaan si Mika sa harapan at likuran ko, ikaw ang umayos Matteo, huwag na huwag mong isumbat sa apo ko ang pag kukulang mo, hindi kita pinalaki ng ganyan MATTEO MIGUEL!. wag na wag mong hawakan at hindi ko hahayaan ang apo ko sa kamay mo!" sabi ni lolo na nag pa tulala sakin.

Si Lolo EPITACIO DIOCLESIO S. SAN AGUSTIN  siya ang nagpalaki sakin katuwang ni Lola GREGORIA D. SAN AGUSTIN, habang sina daddy at mommy noon ay abala sa mga negosyo nila kung paano ito pinapatakbo. Tinuturuan ako nila lola at lolo paano gumalang at paano mag linis para balang araw daw ay kaya ko na mabuhay na mag isa dahil sabi nila hindi lahat ng tao naka paligid sakin ay habang buhay na aalalay sakin, ganoon din ang turo sakin ni mommy, puro busnisesses lang pero okay na ata yun.

Lolo Edio

"Apo you should know how to clean and to manage your self because none of us will stay on your side ija" ngiting sabi ng asawa ko.

"Goria, hayaan muna natin ang bata, total bata pa yan marami pa yang matutunan satin. Hindi dapat minamadali" sabi ko sa asawa ko.

Naging masinsinan ang usapan namin ng asawa ko habang si Mika ang napakagandang apo ko ay nag lalaro kasama ang mga pinsan niya.

"Edio, may balita na ba tayo kay Matteo? simula noong lumago ang negosyo niya hindi na niya pinapakialaman ang mag ina niya, nag uusap ba kayo ng anak natin?" tanong ng aking asawa na bakat sa mukha niya ang pag aalala niya sa nak namin.

"Goria, asawa ko, hayaan muna natin siya pinapalago niya lamang ang minana niya tsaka ginusto natin na i bigay sa kanya ang kompanya, wag ng mag alala nasa maayos ang kalagayn ni Matteo." sabi ko sa kanya.