Limerence/Texting

1.4

Kaner:Benden daha ne kadar kaçıcaksın?

Liyan:Senden kaçmıyorum.

Kaner:Benden kaçıyorsun.

Liyan:Kaçmıyorum

Kaner:Aynen hayatım aynen

Kaner:Ben de zaten polisim

Liyan:Bi git ya

Kaner:Kalbimi kırıyorsun sevgilim

Liyan:Beter ol Kaner

Kaner: :(

Banyoya geçmiş yıllardır bedenimde taşıdığım dövmelere bakıyordum.Ellerim istemsizce dövmemin üzeride geziyordu,tenim alev alıyordu.

ineffable:Kalbim sana ait Kaner.

ineffable:Kalbim her bir parçasındasın.

ineffable:Bir yılanın sessizce geldiği gibi geldin kalbime

ineffable:Hangi ara seni vücuduma kazıyacak kadar aşık oldum bilmiyorum

ineffable:Seninle her şeye varım sevgilim.

kanerduman:Ciddi misin?

kanerduman:Gerçekten benim dövmemi mi yaptırdın?

kanerduman:Geliyorum,kapı çalarsa korkma.

Demesinin ardından beş dakika bile geçmeden kapı çalmıştı.Karşımda duruyordu,bir telaşla içeri girdi ve beni öptü.Kollarıma boynuna doladım,öpüşü yavaştı.Bir süre sonra nefessiz kaldığı için geri çekilmişti.

"Kalbim senin Liyan Alaz." dedi nefes nefese."Ben seninim,sen benimsin." duyduklarımı algılayamıyordum,gözlerimi kapattım.Kalbim çok hızlı çarpıyordu,gözlerim dolmaya başlamıştı.

Beni göğsüne yasladı,saçlarımı okşadı.Gözlerimden akan gözyaşları özgürlüklerine kavuşmuştu.Elleriyle gözyaşlarımı sildi.Benim kalbim bu adam için atıyordu,gözlerim onu görmek için bakıyordu.

Bir süre koltukta onun göğsüne yatmış şekilde uzandık."Dövmen,tam olarak nerede?" merak ettiği soruyu sormuştu.Derin bir nefes aldım ve ayağa kalktım.Dövmelerimi gösterdiğimde bana hayran bir şekilde bakıyordu.Yaklaştı ve her iki dövmeyide öptü.Nefes alamıyordum,oksijenim tükenmişti sanki.

Her bir hareketinde gözlerimden yaşlar boşalıyordu.Ne olur ne olmaz diye bir süre ilişkimizi gizleyecektik,en azından dava bitene kadar.Son günlerde davayla hiç ilgilenemediğim aklıma gelince biraz davayla ilgili konuştuk.Esnemeye başladığımı görünce "Uykun mu geldi yoksa ben mi çok sıkıcıyım?" dedi."Uykum geldi sadece." cevap verir vermez beni kucaklayıp yatağa getirdi ve yanıma uzandı.

Hayatımda yaşadığım en huzurlu gecelerden biriydi.İlk defa bu kadar güzel bir şekilde uyumuştum ve Kaner Duman'ı sevdiğimi bir kez daha anlamıştım.

Merhaba,biliyorsunuz ki bir süre bölüm atmamaya karar vermiştim.Hâlâ bir felaketin içerisindeyiz,hâlâ canımız çok yanıyor.Bu süreçte ailecek yapabileceğimiz her şeyi yaptık.Hâlâ kurturulanlar var.Bu durum bize asla ümidimizi kesmememiz gerektiğini gösteriyor.Ne sıklıkla bölüm yayınlarım bilmiyorum ama zaten bölümleri kısa yazıyorum bu yüzden günde üç dört bölüm yazabiliyorum.Tabii o anki müsaitlik durumuma bağlı olarak değişiyor.Yazdıklarım belki şu an okunmuyor ve belki ben bunları boşuna yazıyorum.Bugüne kadar herkes için az ama benim için büyük bir okuyucu sayım var ve günden güne daha çok keşfediliyor yazdıklarım.Yazdıklarımda o an ne hissediyor,ne düşünüyorsam onu yazıyorum,her bir yazdığımda benim duygularım,düşüncelerim saklı.O an öyle yazmak istersem kurguladığım her şeyi çöpe atar baştan sona düzenlerim kurguları.Bana destek veren,okuyan,gören herkese çok teşekkür ediyorum.Kalbim hâlâ sizinle.Depremi yaşayan hisseden herkese binlerce kez iyileştirmese bile geçmiş olsun.

Unutmayın!
Var oldukça umut yok olmaz.