ineffable:Gözlerim sanki bana ait değillermiş gibi yanmaya başlıyor.
ineffable:Aklım bana ait değilmiş gibi saçmalamaya başlıyor.
ineffable:Başım sanki sana gitmek ister gibi ağrımaya başlııyor.
ineffable:Sırf bu yüzden kaç farklı ilaç kullandım,kaç...
Twitter'a girmem ile benim hakkımda olan tüm yorumlar neredeyse karşımdaydı ve resmen bildirim kutum kaynıyordu.Hangisini okuyacağım hakkında hiçbir fikrim olmadan dikkatimi çekenleri okuyordum.
"Bence Kaner aldattı.Eğer aldatmasaydı kalkar açıklamasını yapar,"Aramızda 3. bir şahıs yok" derdi yani aşkolar."
Haklıydı.
"Liyan'ın yaptığı açıklamayı gördünüz mü?Bu kadın gerçekten savcı olduğunu sonuna kadar gösteriyor ve bundan asla çekinmiyor."
Aslında savcı olduğumu göstermek gibi bir niyetim yoktu ama göstermekten de çekinmezdim.
"Bu nedir!!?? Bir kadın bir kadına bunları nasıl söyleyebilir?Terbiyesizsin #LiyanAlaz"
"Aşkımlar Kaner hala bir açıklama yapmadı,bekleyelim bence."
"Taymda gezen yürüyen duyarları gördükçe kusasım geliyor,Liyan Alaz sonuna kadar haklı."
Ve daha yüzlerce tweet vardı hakkımda.Telefonu sonunda masaya bıraktığımda gözlerimi kapatmıştım.
Rahatsız edici kapının sesiyle uyanmıştım,uyuduğumu bile şimdi anlıyordum.
"Ne işin var burada?" sesim yükselmişti.Cevap vermek yerine beni duvara yaslamayı seçmişti.Onu itmek istiyordum,onu öpmek istiyordum.Onu sevmiyordum,onu onun için ölecek kadar seviyordum.Dudaklarımda hissettiğim dudaklarla gözlerimden bir yaş düştü.Geri çekildiğinde bu sefer ben öpmüştüm onu.Ne yaptığımı bilmiyordum;bildiğim tek şey onu istediğimdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dudaklarımı aralamamla dilini itmesi bir oldu.Dişleriyle dudaklarıma eziyet çektiriyordu,ağzıma kan tadı gelmesiyle dudağımı patlattığını anladım.Kaner durmak yerine daha çok hızlanmıştı,bacaklarımı beline sarmıştım.En yakında olan ilk odaya,banyoya girdi.Gözlerim istemsizce kapanıyordu.Onu istiyordum,onu hissetmek istiyordum.
"Sen benim cennetimsin Lotus,senden bir saniye bile ayrı kalamıyorken seni aldattığımı nasıl düşünürsün?" fısıltısı tüm banyoyu kaplamıştı.Gözlerimi açamıyordum,gözlerimi açacak gücü bulamıyordum kendime.Dudakları göz kapağımı öptü,istemsizce irkildim ama bir tepki vermedim.
Kaner benim zaafım,kalbimdi.Onsuz bir an bile düşünemiyordum fakat ayrı kalmamız gerektiğini de biliyordum.Gözlerimden düşen yaşlar iyice hızlanmıştı.
"Sikiyim,ağlama." onun sesini duymamla daha çok ağlamaya başladım."Ağlama Liyan,ağlama iki gözüm." sesindeki çaresizlik kendini sonuna kadar hissettiriyordu.Kalbim onun ellerinin arasındaydı;ne seviyordu ne de parçalıyordu.
"Liyan ağlamasana,lütfen." sesi bana bir çocuğu andırıyordu.Ona gitmeli miydim yoksa ondan kaçmalı mıydım?Kalbim ne diyordu?Kalbimi duyamıyordum.
