Lian: Naku nay Dami mo namang pinamili Hindi pa Naman natin dala Yung motor ko.
Mama Lourdes: Ano ka ba tumawag kana lang Ng tricycle diyan, marami diyan sa kabila.
Lian: Para Naman kasing may handaan sa atin O, Ang Dami.
Mama Lourdes: Kapag Sunday Kasi nak Ang mumura Ng mga bilihin, diba Yun Ang araw Ng bilihan Dito sa bayan. Maraming murang gulay at isda sariwa pa kaya Sayang Ng pagkakataon.
Xian: Hello po Tita..
Pamilyar na boses Ang narinig ni Lian Mula sa tapat nila, parang nabuhayan siya, Hindi siya nagkamali si Xian nga ito.
Mama Lourdes: Iho, kumusta saan ka galing?
Xian: Galing po sa simbahan, tsaka may binili din po Ako, pauwi na po ba kayo?
Mama Lourdes: Oo eh, kaya lang Wala pang tricycle punuan na Sunday Kasi madami nagsimba
Xian: Hatid ko na po kayo, saan po ba Bahay niyo?
Lian: Huwag na po sir, nakakahiya po., Mamaya may tricycle na din Naman Yan. (Kitang-kita na nahihirapan na ito sa mga bitbit nito)
Xian: Sumakay kana Wala Naman ako Gagawin Ngayon tsaka baka matagalan Ang tricy, madaming tao.
Mama Lourdes: Sigurado ka ba diyan iho?
Xian: Opo naman po, saan po ba kayo?
Mama Lourdes: sa may Marbella Street lang Iho,
Xian: Sakto dumadaan lang Naman ako dun.
Lian: Nay, Huwag na nakakahiya.
Mama Lourdes: Hay naku anak halika na, Ang tagal Ng tricycle Ang init init, eto na O nag ooffer na.
Lian: Sige na nga, pasensya na sa nanay ko.
Xian: Its Ok, ako Naman nag insist.
Pansin na pansin ni Xian Ang kacutan ni Lian sa pagiging simpleng mahiyain nito. Naka V neck yellow shirt lang ito at, maong pants, simpleng itsura, simpleng damit na dinadala sa mapormang paraan. Hindi Naman nito kailangan Ng mga fashionable na damitan tindig palang nito ay kahit Anong damit bagay talaga. Napansin Niya na Naman Ang dimple nito, pawisin at magulo na nag buhok nito, kahit ganun parang Ang bango bango tingnan, bawat ekspresyon Ng mukha nito ay nakikisabay Ang magkabilang dimples nito. Kaya Naman kahit sino mag iinsist na ihatid ito, pampalakas na din sa nanay nito, napapangisi nalang si Xian sa kanyang mga naiisip habang pinagmamasdan si Lian na inaayos Ang sarili. Maya maya ay nakarating na sila.
Mama Lourdes: Iho salamat ah, hulog ka Ng langit, kung Hindi ka dumating baka kumunot na Ang noo niyang si Lian sa kakabitbit Ng mga pinamili ko, Wala pa namang tricycle.
Xian: Ayos lang po yun, tsaka kaibigan ko Naman po Kasi si Lian.
Mama Lourdes: Naku Ang bait bait Naman na Bata, Ang sabi Kasi ni Lian Ang sungit sungit mo daw.
Lian: Naaay Naman, (saway ni Lian sa kanyang Nanay)
Natawa na lamang si Xian.
Xian: Totoo ba Yun? (Tumingin ito sa kanya ng diretso)
Lian: Hindi ah, sabi ko masungit ka nun.
Xian: Ikaw ah, sinisiraan mo ako Kay tita.
Lian: Hindi nga, si mama Kasi.
Mama Lourdes: hay naku para Makabawi ka Kay sir Xian mo ayain na Lang natin siya mag lunch ipagluto mo nalang siya.
Xian: Naku tita, salamat, excited na akong matikman Ang luto Ng anak niyo. (Kinindatan nito si Lian)
YOU ARE READING
💗My Delivery Boy💗
RomanceSa panahon Ngayon mahirap nang maniwala sa tinatawag na forever. Pero sabi nga sa kanta "bawat puso't kaluluwa, ay may kaparehang itinakda". Eto Ang kwento nina Xian at Lian. Simpleng kwento Ng wagas na pagmamahal na kahit Anong pagsubok Ang duma...
