Lavinia/YoonMin

Sarsıntı

Merhabaa pek sevilmedi sanırım ama silmem ve ben şunu söylemek istiyorum bunu insanlara göstermek için falan değil kendimi iyi hissediyorum yazı yazarken, duygularımı ifade ederken, sizin benim için düşündüğünüz yorumları okurken...

3.bölüm(Sarsıntı)

Kalp ağrısı, stres, acılar bunun gibi her şey. Aşk üzerine yazılmış bir hikâyenin içindeki kahraman tam olarak bendim. Mutlu son istiyordum. Ben yürüdükçe her yer yıkılıyordu sanki her adımda yıkılan binalar, kırılan kalpler, ölen insanlar yıkılmış binaların arasında bana bakıyorlardı ama ben oraları çoktan geçmiştim geride kalmıştı her şey...

Bakışan gözler poşetin bahanesiyle tutuşan ellerimiz onu duyuyordum hissediyordum ruh eşim di sanki beynimin içindeki gürültü de onun sesini duyuyordum. "Özür dilerim" dediğini hissettim. Böyle Bir şeyin gerçek olmayacağını biliyordum ama karşılık verdim içimden. "Özledim seni!" Birden Tae'nin de beni kurtarma isteği gelmişti ama gerçekten şuan kurtulmak istemiyordum.

"Peki ya bu kim hyung?" Demişti tae derin derin iç çekerek cevap vermiştim. "O tae, hadi gidelim." Tae'nin kolunu tutup onu sürükledim giderken fısıltıyla "bende" dedi. Arkama bakmadan durdum 1-2 dakika beklemiştim sanki, hiçbir şey söylemeden gittim. Nasıl mı örnek verilir? Mıknatıs gibiydik birbirini çeken iki mıknatıs ama toz olmuştuk.

"Yoongi iyimisin?" Tae'nin sorusuyla aniden "iyiyim" demiştim ama bilmiyordum onun mutluluğu benim için önemliydi o mutlu ise iyiydim mutsuz ise kötüydüm...

Tae'nin omuzlarımı tutup beni kendine döndürdüğünde gelmiştim kendime gözlerimin içine bakarak. "Hadi arabaya geçelim bir yere götüreceğim seni." Merakla baktım ona, nereye diye soracaktım ağzımı aralayıp susmam için elini ağzıma götürdü. Elimi tutup arabaya doğru hızla yürüdü kapıyı açıp oturmam için gözleriyle işaret etti. Yapacak başka bir şey yoktu, hemde gitmek istiyordum. Bindiğim de kapıyı kapattı ve yanıma oturdu.

Yol boyunca hiç konuşmadık etrafımdaki sessizliği ben bozmuştum "sen iyimisin?" Merak etmiştim sonuçta jimin'in sevgilisi jungkooktu. Tae bana karşı her zaman dürüst biriydi lafı uzatmadan "hayır" dedi belliydi bir insan senin mesleğini Küçümsüyorsa, özellikle o kişi sevdiğin biriyse...

Bizi bir bara getirmişti dışarıdan çok güzel görünüyordu loş ışıklar altında güvenlikler içeriden gelen müzik ve gürültü sesleri...

Arabadan indik "neden geldik buraya?" Diye sordum, cevabı belliydi kafa dağıtmak için gelmiştik o da aynı şekilde söyledi. "Kafa dağıtmak için geldik." Gülümseyip içeri girdi onu takip ettim bu gece uzun bir gece olacaktı başı belaya girmesin diye geri dönmedim.

İçeri girdiğimizde bizi biri karşıladı Tae'nin arkadaşlarından biriydi sanırım
Tae beni göstererek "bu arkadaşım yoongi." Çocuk bana dönüp gülümsedi. "Ben namjoon burada çalışıyorum."  Namjoon dan daha çok ceo vibe almıştım ki tae onu düzeltti "hayır, hayır kendisi buranın sahibidir." diyerek daha fazla gülmeye başladı. "Tanıştığıma memnun oldum." Demiştim elleriyle köşedeki büyük masayı gösterdi. "Bende. Masanız orası siz geçin ben size içecek bir şeyler göndereyim."

Yavaş adımlarla masaya geçtik dakikalarca sustuk gelen şeyleri tek seferde içiyorduk. Tae sıkılmıştı ayağa kalktı oda sarhoş olmuştu sağlam olmayan adımlarla her zaman yaptığı gibi flörtleşmeye gitti. Kafamı kolumun üstüne koyup düşüncelerimi sesli bir şekilde söylemeye başladım.

Karşımda bir anda kahverengi saçlı sert bir çocuk gördüm, sırıtarak konuşmaya başladı çocuk. "Ne kadar dertlisin, dertlerinin bitmesini ister misin?"karşıma oturdu yüzüne şaşırarak baktım. "Nasıl bitecek?" Alaycı bir tavırla cebinden çıkardığı poşeti masaya koydu. "Eğer bana para verirsen bunu sana satarım ve tüm dertlerin bir anda gider." Hemen cüzdanımı çıkarttım  adamın önüne attım. Her şeyden kurtulmak istiyordum. Masanın üzerindeki poşeti elliyle bana ittirdi ne olabilirdi ki depresyon ilacı falan mıydı? Poşeti açıp içindeki şeyi çıkardım bi tür ilaçtı gözlerim bulanık görüyordu tam elime alıp ağzıma atacaktım ama biri elimi tutup önümdeki poşeti aldı.