Alsancak'ta yerden bir çakıl taşı alıp avucuna bırakmıştım. Sevgili olmamızın üzerinden tam bir yıl geçmişti o gün. "Birlikte olduğumuz her sene için bir çakıl taşı." demiştim. Gülüp sarılmıştı bana. "O zaman sonsuz çakıl taşı." demişti. "Sahiller d...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Fizik kanunlarına göre, seni kuvvetle çeken bir şeyden uzaklaşmaya çalışırsan, etrafında dönmeye başlarsın."
***
Bizimki unutulmaz bir aşk mıydı bilmiyorum ama bende birçok şeyin izi kaldı. Mesela ellerinin izi, dudaklarının, bakışlarının... Mesela, beni terk edemeyişlerinin izi kaldı. Gözlerini benden kaçırıyorsun ya şimdi nasıl acıyor canım bir bilsen... İki kelime edemiyorum ya gözlerinin içine bakıp ona yanıyorum ben. Aklım çıkıyor yeniden seni kaybedeceğim diye. Sen benim değilsin, bunu da biliyorum aslında. Umursamıyorum sadece. Kendimi yalanlarla avutuyorum. Beş yıldır göremediğim o güzel yüzünü görmek nasıl başımı döndürüyor, anlatamam. Tam da unutuyordum seni. Aklıma da gelmiyordun öyle eskisi gibi. Sahiden... Nereden çıktın birden bire? Gerekli miydi? Özlemiştim belki ama böyle daha iyi mi oldu? Bilmiyorum, bana ne iyi gelir? Zaman mı? Sanmıyorum. Zaman bir tek bize ilaç olamadı güzelim. Zamanında söylenmeyen her söz için biraz daha cezalandırıldık yalnızlıkla. Sınandık. Yok olduk. Birbirimizi kaybettik. Hak ettiğimiz cezanın final vuruşu mu bu şimdi? Seni görmek, sana bakmak ama senin olmamak... Cezamız bitmemiş. Özlemimiz kesilmemiş. Biz bunu kendi ellerimizle yapmışız aşkım.
"Teoman... Burada mısın?"
Kolumun dürtüklenmesiyle düşüncelerimden sıyrıldım. "Geliyorsunuz değil mi etkinliğe?"
"Abi, yok ya... Doğuş'u bilmiyorum gerçi." dedim Ensar abiye bakarken.
Ensar abiye gelmiştik. Açıkçası kırk tane bahane uydurmama rağmen bir şekilde kendimi burada bulmuştum. Beni bu kadar sevmesine ayar oluyordum. Abim, Ensar abinin hemen yanında oturuyordu. Bana niye gitmiyorsun dercesine bir bakış attı.
"Ne demek gelmiyorum?" dedi Ensar abi. "Tüm ekip orada olacak. Bunu hak ettiniz. Ayrıca kutlamayı da aradan çıkarmış olacağım."
Sorun da buydu. Tüm ekip eşittir Narin demekti.
Bunu hak etmek derken ise... Şu oyun projesi son hızıyla devam ediyordu. Her şey yolunda ilerlerken bir tarafta Ensar abi Eskişehir'de sanat atölyesinin yeni bir şubesini açmıştı. Kutlama da bunun içindi. Eskişehir'de olacak kutlama için hiç heyecanlı değildim. Büyük bir organizasyon olacağa benziyordu ve hiç gitmek istemiyordum. Yemek yenecek ve ardından insanlar ayakta boş boş dikilip bayık bir müzik eşliğinde Ankara'daki atölyeden gelecek tabloların sergisini gezeceklerdi. Kendi işi görülsün isteyenler torpil kovalamak için Ensar abi gibi adamlarla tanışmanın yolunu yapacak ve ben tüm bunlar olurken sıkıntıdan ölecektim.
Konu kapanırken abim ve Ensar abi koyu bir sohbete dalmışlardı. İş konuşmaya başladıklarında göz devirerek ayağa kalktım. Hiçbir şartta iki business adam bir araya gelmemeliydi. Aksi halde konu işten başka bir şey olmazdı.
