Jisung sabah uyandığında yanında Minho yoktu. Kahvaltı hazırlıyordur diye yavaşca ayağa kalkmıştı. Kalçası hafif sızlıyordu bu yüzden yavaş yürüyerek kapıdan çıkmıştı. Salon boştu koltuğun üzerinde duran telefonunu alıp bildirimlere bakıyordu.
Hyunjinnie
Ağzına sıçayım senin Jisung
Felix ve Jeongin odamda
sevişmiş?!?!?
Hemde benim yatağımda
Sen nasıl izin verirsin
Hem sen nerde kaldın???
Bu pislikler hala uyuyor
gel al bunları
Yoksa ben çıldıracağım
İkiside yatağımda çıplak bir şekilde yatıyordu???
Benim yatağımda tek ben çıplak yatabilirim???
Seninle daha sonra görüşeceğiz!!
EVE GEL!.
Jisung Hyunjin'in neden erken geldiğini sorgularken bunu aklının bir köşesine attı. Şuan aklında mutfakta yemek yapan Minho vardı.
Jisung yavaşca kalkıp mutfağa geçtiğinde evin boş olduğunu anladı. Belki markete gitmiştir düşüncesi ile telefonu alıp Minho'yu aramıştı.
LeMin
Aranıyor..
Aradığınız kişiye şuanda ulaşılamıyor lütfen daha...
Jisung kötü hissetmişti dünün gecesi güzel geçmişken sabahınında öyle geçeceğini düşünmüştü.
Salona geçtiğinde dün öpüştükleri sırada yere attığı çantası geldi aklına. Duvara yaslı olan çantasını alıp koltuğa oturmuştu. Eve geçeceği için kıyafetlerini çıkaracakken kumbarasının olmadığını fark etti.
"Dün yanıma almıştım.. Evet almıştım.. Ah hatırlamıyorum"
Hyunjinnie
Aranıyor..
Alo nerdesin sen 50 kere aradım bu ikisi yatağımda-
Hyun kumbaram evde mi
Ne
Kumbaram para kumbaram
Dün almıştım sabah
çantamda yoktu
Kitaplıktaydı değil mi?
Evet
Bekle bakıyorum
Sen nerdeydin nerde kaldın
Herşeyi anlatacağım
kumbaram orda mı?!
Hayır burda değil
Ne oldu ki
Kapatmam gerek Hyun
Eve gelince konuşacağız
Tamam görüşür-
Jisung telefonu kapattığı gibi Minho'yu aramıştı ama Minho açmıyordu.
"Paramı alıp kaçtı mı?"
LeMin
Minho nerdesin
Sabah uyandım
yanımda yokdun
Merak ettim
Görüldü
Görüldü mü atıcaksın?
Görüldü
Minho kumbaram yok
sen mi aldın
Görüldü
Lütfen yapmış olma
Seni seviyorum Minho böyle birşey yapacağını düşünmüyorum
Görüldü
Yapmadın değil mi?
Görüldü
Daha dün beni çok mutlu edeceğini söylüyordun??
Görüldü
Yazıyor...
Çevrimdışı
Jisung ağlamaya başlamıştı oturduğu koltuktan kalkmış çantasını toplayarak hızla evden çıkmıştı. Şuan nereye gideceğini ne yapacağını bilmiyordu. Bu durumda Hyunjin ona yardım edebilirdi.. Hyunjin iyiydi.. Onu bırakmıyordu.
Kendi evlerinin kapısına geldiğinde kapıyı çalmıştı. Gözlerinden hala yaş akıyorken Hyunjin kapıyı bir hışımla açmıştı. Azarlayacakken ağladığını fark etti.
"Jisung ne oldu bebeğim, gel buraya"
Diyip kollarının arasına almıştı.
"Be-n çok özür dilerim Hyun"
"Neden özür diliyorsun bebeğim gel içeri"
Jisung ve Hyunjin içeri geçtiğinde içerde gergin bir şekilde oturan Felix ve Jeongin ayaklanıp ikilinin yanına gelmişti.
"Jisung ne oldu"
"Noldu oğlum"
"Hepsi sizin yüzünüze- siz benden Minho'yu çağırmamı istemeseydiniz bu olmazdı! Siz içeri geçip sevişmeseydiniz bu olmazdı! Lütfen bu evden gidin.. Daha fazla kalbinizi kırmak istemiyorum.."
İkili kırgın bir şekilde Hyunjin'e baktığında Hyunjin iç çekerek Jisung'u oturtmuş ikiliyi kapıya doğru çekiştirmişti.
"Size olanları anlatırım, ama şuan sırası değil.. Siz gidin daha sonra çağırırım"
"Peki Hyun özür dileriz"
"Özür dileriz Hyu-"
"Gidin hadi"
İkili kapıdan gittikten sonra Hyunjin içeri geçmişti. İçerde Jisung kafasını yastığa gömmüş ağlıyordu. Hyunjin yanına oturmuş saçlarını okşuyordu.
"Ne oldu bebeğim.. Bana herşeyi anlatabilirsin"
Jisung kafasını yastıktan kaldırmış Hyunjin'e dönmüştü.
"Hyun.. Min-Minho o paramı aldı ve kaçtı.."
"Ne"
"Dün gece.. Birlikte olduk"
"Birlikte mi oldun! Daha yaşın kaç?"
"Hyun nevsime hakim olamadım, özür dilerim"
Kurduğu cümlenin ardından Hyunjin'e sarılmıştı.. Hyunjin ise Jisung'un sırtını okşuyor teselli etmeye çalışıyordu.
"Onu seviyorum Hyun.. Ama o beni bıraktı"
"Ağla Jisung ağla.. Hak ettin"
Ağla Jisung'um ağla
