Gözlerimden akan yaşları silip aynaya baktım.kendimden korktum resmen ,bakışkalarım hiç bu kadar keskin olmamıştı.iki dakikada mahvolmuştum.sinir bana yaramıyordu.birden sol yanımda şiddetli bir sancıyla kendimi koltuğa zor atmıştım.bu gidişle yakında bana kalp krizi geçittirecek bunlar kesin.bu sırada annem de kapıyı açıp eve girdi.yanıma geldi.bana soran gözlerle baktı.konuşmak istemiyordum.ama benden bir açıklama bekliyordu.kalbim nasıl da ağrıyor.
'Yağmur bana neler olduğunu anlatacak mısın acaba'
'İnan benim de bir fikrim yok'
'Nasıl ne demek bir fikrim yok,okulu birbirine kattın ve bir fikrin yok öyle mi'
'Birden bana saldırdı'
Ağlamaya başladım ama bu ağlamam yaşadıklarımdan daha çok kalbimin ağrısı yüzündendi.
'Anne bunu öykü hocayla konuşman lazım ,bana salak dedi daha önce de sabahları okulun kapısında bana kötü kötü bakıyordu.sana bir şey demedim çünkü seni üzmek istemedim'
Yalan da değildi.kendim üzülsem dayanabilirim ama ailemin üzülmesine dayanamam.neyse sinirden ne yediğimi bile anlamadım.yayla çorbasıydı herhalde.pantolonumu değiştirip okula gittim annem de peşimden yeşimin annesinin yanından geçip gitmek istedik ama gene annemi durdurup bağırmaya başladı.ben de içeri girdim yoksa saç baş yolucaktım.
Annem öykü hocayla konuşmuş.o da yeşim ve benle konuştu.bir şey demedi ama bana sakin ol dedi öykü hoca.bu hocayı bu yüzden seviyorum beni anlayan bir insan.......
ŞİMDİ OKUDUĞUN
yağmur #wattys2015
ChickLitTam her şeyi toparladım derken her şey birbirine giriyordu. Bazen kendimi öldürmeyi bile düşünüyordum. Tek bildiğim ben eski ben değildim. Tek umudum intikamımı almaktı. Hayata karşı olan intikamımı.....
