|Sen benim her şeyimden de ötesin|Bakugou x fy/n |

14. bölüm

Katsuki Bakugou>

Ne diyor bu? Hiçbir şey göremiyorum da ne demek şimdi? Yere çökmüş yaklaşık bir beş dakikadır falan kör oldum diyip duruyor. Hiç bir şey anlamıyordum. N'oldu ki durduk yere buna? Az önce sapa sağlamdı? Kısa bir süre sonra sağlık ekibinden bir kaç kişi gelip Yumeko'yu götürdüler. Şokumu atlatınca ben de peşlerinden gittim ama beni içeri almadılar.

Çok sürmeden yanıma Sakura geldi. İyi misin bakışı attı ben de evet anlamında kafamı salladım.

K: Ne oldu ona?

S: Bir şeyi yoktur merak etme. Özgünlüğünün yan etkisi bu. Kısa süreli körlük.

K: Oh, anladım.

S: Sen iyisin değil mi? Sahada şoka uğramış gibiydin de.

K: Ah, evet şarşırmıştım sadece. Onu hiç o şekilde görmemiştim.

S: Korkma olur öyle şeyler.

Beni teselli edip tedavi odasına girdi. Bir dakika ya o nasıl girdi de ben giremedim? Sakura'nın arkasından da ben girdim odaya. Sanırım artık tedavisi bitmişti çünkü yatakta uyuyordu. Hemşire kadın bize önemli bir durumu olmadığını sadece kısa süreli bir atak yaşadığını söyledi. Hemşire önden çıkıp bizi Yumeko'yla yalnız bıraktı. Önden  Sakura gidip Yumeko'nun elini tuttu. Bir süre öylece baktıktan sonra konuşmaya başladı.

S: Zor şeyler yaşadı. Küçük bir çocuğun yaşamaması gereken şeyler. Onu bir çöplükte otururken gördüm. Çok masumdu, gözlerinden ne kadar üzgün olduğunu anlayabiliyordum. Ben de çocuktum ve kendi kendime sorguladım "Ben de çocuğum o da, ama o çöpte yaşıyor bu hiç adil değil" diye geçirdim içimden ve onu yanıma aldım. Zaman ilerledikçe duygularını geri kazanıyordu. Gözleri eskisi gibi hüzünle dolu değildi en azından. Yumeko karanlıktan çok korkar Bakugou. Sakın onu karanlıkta bırakiyim deme, onu sakın üzme. Yoksa ben de seni üzerim. Tamam mı.

Gözünden yaş akmaya başladı. Ben cevap vermeyince bana baktı, ağlıyordu.

B: Söz veriyorum Sakura, onu hiç üzmeyeceğim.