|Sen benim her şeyimden de ötesin|Bakugou x fy/n |

15. Bölüm

Katsuki Bakugou>

Sakura ağlaması bitince kalkıp bizi Yumeko'yla yalnız bıraktı. Ben de artık uzaktan değil yakından izliyordum Yumeko'yu. Yüzü çok narindi. Dudakları çok öpülesi duruyordu. Şimdi farkına varmıştım, Yumeko'nun gözlerinde özlem vardı. Bunu ona sormalıyım. Kimi özlemişti? İlkini mi? Yani Ziki miydi Zoku muydu neydi? Aman be. Kıskandım şuan. Ama o ölü, ölü birini kıskanmamam gerek. Ben salak saçma şeyleri sorgularken Yumeko gözlerini araladı.

K: Yumeko!
Y: Ha? Ah, burda mıydın?
K: Evet, aptal beni korkuttun!
Y: Kusura bakma, özgünlüğümün yan etkisi. Çok ile-
K: Biliyorum Sakura anlattı.
Y: O da mı geldi?
K: Evet, senin için çok üzülmüşe benziyordu. Seni anlattı bana sonra biraz ağladı ve gitti.
Y: A-Ağladı mı?
K: Evet senin için endişelenmiş.
Y: Anladım. seni anlattı derken ne anlamda?
K: Geçmişini.
Y: Ne kadar ilerisini?
K: Seni çöplükte otururken bulmuş.
Y: Hm, ona hiç anlatmadım.
K: Neyi?
Y: Çöplük hayatımın öncesini. Yani benim öncesinde ne yaşadığımı bilmiyor.
K: Ne yaşamıştın?

Bir an daldı. Gözleri yine özlem duygusuna büründü. Halbuki az önce yoktu. Uzun uzun baktı boşluğa.

K: Anlatmak zorunda deği-
Y: Benim annem ve babam öldü, Katsuki. O çöplükte gideceğim hiç kimse olmadığı için kalıyordum. Kimse beni yanına almak istemedi. Beni sevmedi kimse. Ki o güne kadar. Sakura, beni bulup hayatına almasaydı ben belki de hala o çöplükteydim.

Gözlerinden yaşlar akmaya başladı. Bu yanlış bir düşünce ama... Ağlarken bile çok güzeldi. Hem de ağlarken apayrı bir güzelliğe bürünüyordu.

K: Sakura gelmeseydi ben seni bulurdum Yumeko.
Y: Bulur muydun Katsuki?
K: Bulurdum. Demek ki gözündeki özlem bunun içinmiş.

Elimle göz yaşını sildim ve alnına küçük bir buse kondurdum. Su kadar ferahlatıcı bir kokusu vardı, onun yanında içim feraklıyordu.

Y: Belli oluyor mu o kadar?
K: Belli olmak ne kelime, Gözlerinden akıyor resmen. Yumeko, biliyorum daha çok erken. Ama, 40 yıl bile sonra olsa... Benimle evlenir misin? Seni beklerim. Doğru cevabını bulana kadar, seni beklerim Yumeko.
Y: K-Katsuki...
K: Ama reddetme beni Yumeko. Sana sahip çıkmak istiyorum, lütfen beni elinin tersiyle ittirme.
Y: K-Katsuki!
K: Lütfen düşün biraz. Beni ne kadar sevdiğini düşün, benimle yaşadıklarını bir gözden geçir!
Y: KATSUKİ!?
K: E-Efendim?
Y: EVET SENİNLE EVLENİRİM, ŞİMDİ BİLE!
K: GERÇEKTEN Mİ?!
Y: EVET KATSUKİ EVET!

Yumeko Sato>

Çok şaşırmıştım. Bir anda bunu sorması beni soka uğrattı. Fakat onunla evlenmek benim istediğim en iyi şey olabilirdi! Cevabımı verdikten hemen sonra Katsuki'nun boynuna atladım ve sıkıca ona sarıldım. Kokusu karamel gibiydi. Ve ben karamele bayılırım. Hayatım çok iyi devam ediyordu. Geçmişte her ne kadar üzücü olaylar yaşasam da, geçmişe değil bugüne odaklanmak gerekir bu hayatta.

Bana değer veren herkese bir teşekkür borçluyum. En başında ise Sakura ve Katsuki'ye. Onlar olmasaydı bu durumda olamayacaktım. Kader beni onlarla karşılaştırdı. Ne gibi bir iyilik yaptım? Çözemiyorum, zaten çözmekte istemiyorum. Akışına bırakıcağım ve keyfini çıkartacağım. Sana sunulan nimeti geri çeviremezsin sonuçta. Değil mi?

Onu da kaybedemezdim. Lütfen tanrım. Onu elimden alma lütfen. O benimle kalsın, ben ölene kadar benimle yaşasın. Çocuklarımın babası olsun. Gönlümün sahibi kalsın. Evimin direği olsun. ( sende o direkte direk dansı yap heheheh. Tamam tamam sustum.)

Uzun bir süre sarıldıktan sonra ondan ayrıldım ve yüzüne baktım. Daha sonra dudaklarına odaklandım. Atıldım ve dudaklarını dudaklarıma bastırdım. Belli bir süre gözleri açık kaldı ve beni izledi. Ayrılınca biraz daha baktı bana. Sonra eliyle ağzımı açıp beni öptü. Bu sefer ötekine göre daha ateşli bir öpüşmeyi paylaşıyorduk. Dili ağzımın içinde dönüp dolanırken bir yandan da dudaklarıyla dudaklarımı okşuyordu resmen. Nefessiz kalmıyorduk çünkü sürekli nefes için ayrılıyorduk.

5 dakika boyunca kesintisiz öpüştük. En sonunda ben bitirdim ve artık gitsek iyi olur diyip odadan ayrıldık. Bugün bitmişti bu yüzden de eve gitmiştim. Eve vardığımda üzerime iki kişi birden atladı. Başta şaşırsamda sonradan ben de onlara sarıldım. Abimle Sakura sürekli iyi misin diye soruyordu. Bense cevap vermiyordum. Gökyüzüne baktım derin bir, nefes aldım ve gözlerimi kapatıp;

Y: Teşekkür ederim, ikinize de teşekkür ederim çoçuklar.